Kaixo denai!!!
Lortu dut!! Azkenian, 3 hilabete ondoren lortu dut!!! Euskotrenen parada bilatu dut eta Oiartzunen nago. SORPRESA!! Gaur goizean iritsi naiz. Gabonak hemen pasako ditut.
Baina abenturazaleok ez preokupatu. Urtarrilean bigarren temporada hasiko da. Oraindik ez dakit exaktamente nondik hasi baina seguruenik Vietnam aldera joango gara. Naiara nirekin dator.
Beraz. Batzuei laxterarte eta bestei Urtarrilarte!!
Eskerrik asko bidai honen hasieran ondoan egon zareten guztiei!!
2009(e)ko abenduaren 12(a), larunbata
2009(e)ko abenduaren 10(a), osteguna
Jaisalmer (Eskerrik asko Aita), Ajmer eta Bundi
Egunon!!
Hementxe nago berrize zuei txapa sartzeko indar pila batekin. Oain oporren ondorengo krisia daukat eta ez dakit zer idatzi. Sindrome post-vacacional deitzen zaiona. Ea zer ateratzen den gaurko kronikan.
Jaisalmeren geratu nintzen 4 bat egun. Hoteleko teilatuan irakurri ta irakurri. Begi batekin liburuari begira ta bestearekin desertuari. Ez dut ulertzen zergatik baina desertuak txoratua nauka. Bizitza osoa EH-ko berdetasuna adoratzen eta bapatean desertuko koloreak eta hezetasun ezak deitzen didate. Jordania eta Siriako bidia gogoratzen didate. Bertan bizitutako egunak eta abenturak....
Gau busa hartu nuen Ajmer izeneko hiriraino. Ajmer Rajhastan-en erdian dago, horrela bertatik edozein lekura joan nintekeen. Ez nekien nora joan. Bertan bi gau pasa eta jendearen hiritziz Bundi-ra joan behar nuela esan zidaten. Ajmer-en ez dago gauza askorik ikusteko egia esan (Laku elegante bat, temploak (ya nazkatu naiz!! Denak berdinak dira) eta parkeak).
Beraz, Bundin nago orain. Oso leku politta eta atsegina. Herritxo baten goxotasuna dauka. Bastante turistikoa da. 80% Israeldarrak dira eta ez dakit zergatik niri ere talde berean sartzen didate. Israel? galdetzen didate kaletik. Turkian espainola (Hola, amico) eta Indian israeldarra, a ze panorama! Hemengo turistikoena fortaleza da, bere palazio eta guzti (argazkikoa). Oso ikusgarria kanpotik baina barrua niretzako sin-mas. Se supone kriston pinturak dauzkala paretetan, oso zaharrak, artistikoak, esanahiekin,... netzako grafiti batek geyo esateu. Behingoz ordaindu nuen nonbaiten sartzeko (normalean kanpotik ikusi eta kitto) eta hori aurkitu behar. Eskerrak kriston bistan zeudela kanporuntz.
Bigarren gauzarik bixitatuena hemendik 70km-ra dagoen ur jauzia da. Oso polita izango da baina bertaraino joatea oso garestia. Beraz zuek bezala argazkiarekin konformatu beharko.
Beno ba hementxe bukatzen da gaurko kronika. Hurrengoa seguruna hegoaldetik izango da. Dena preparatzen ari naiz Sri Lankara joateko. Baina hegazkin merkeak Chennay ingurutik ateratzen dira. Beraz goazen denak trenera 50 orduz bidaiatzera. Ez dut hegazkin txartela oraindik baina ez dago aldaketa haundirik prezioan. Beraz baliteke hurrengo kronika Colombotik izatea. Ojala!!Besarkadak denontzat!!! Namaskar!!
2009(e)ko abenduaren 2(a), asteazkena
Oporrak!!
Kaixo-kaixo!! Eskerrik asko Aintzane!! Zauriangatik ez preokupatu, oso ongi doa. Dagoeneko ia sendatu da.
Hementxe nauzue beste behin lata emateko prest, baina oraingo honetan agurtzeko da. Ez beldurtu!! Aste batean ez dut ezer idatziko. Opor motz bat hartu nahi dut blog-arekin. Egunetik egunera gero eta obsesionatua nago. Egun osoa pentsatzen zer idatziko dudan eta nola. Beraz, erlazioa pixkat moztuko dut.
Kronika iten hasi aurretik Indiako lehen ARGAZKIAK jaso ditut. Gogoratzen Ahmedabad-en ezagutu nuen mutila. Frantsesa praktikatu nahi zuena eta gero bere ikasle pisua erakutsi zidana. Ba oraintxe jaso ditut bere pisuan atera genituen argazkiak. Zuentzako espreski!! Ea norbaitek asmatzen duen zein den frantsesez dakiena? Pista bezala: txurroak ez dauzka eta Indiarra da.
Oraindik Jaisalmer-en jarraitzen dut eta hemen geratuko naiz beste egun pare bat. Oso oso gustora nago hemen irakurtzen eta deskantsatzen desertuari begira. Ekialde hurbilak desertua beste ikuspuntu batekin ikustarazi dit. Gainera hemen ere lagun batzuk egin ditut eta beraiekin ere gustora nagoenez bertan geratuko naiz. Lehengoan esan nizuen bezala, Indiako plan guztiak aldatu dira, kronika batean idatzi nuena ahaztu. Orain erdi galdua nago, hegoruntz joan nahi dut baina trenak begiratzen egon naiz eta 50 ordu baino gehiagoko bidaia da. Gainera interneten Sri Lankarako hegaldi merkeak begiratzen nabil. 10 egun pasa nahi ditut bertan.
Hurrengo kronika ez dakit nondik idatziko dudan, baliteke Colombo-tik edo Chenai-tik edo Goa-tik auskalo. Denentzako sorpresa!!
Amaitzeko Jaisalmer-eko argazki batzuk.
Muxuk ta Besarkadak denontzat!! 7 egun barru elkarrekin egongo gara berriz!!
2009(e)ko azaroaren 30(a), astelehena
Udaipur beti gogoan, Jaisalmer
Aloooo!!! Kaixo Kuadrila!! A ze enbidia, nik ere zuekin afari meriendan egon nahiko nuke. Eskerrik asko netaz goatzeagatik. Emozionatzia lortu zute!
Kaixo Olatz! A ze erantzuna! Zuri ere eskerrak bihotz-bihotzez!
Izeba oraingoz ez dut garbantzuei buruzko ezer lortu baina saiatuko naiz.
Ba gaurko kronika hasi aurretik 2 galdera. Mediku, dietista, enfermero edo zeozer dakinarentzat.
1.- Platano sobredosia esistitzen al da? jijiji Indian egunero-egunero platano kilo erdia gosaltzen dut. Oso goxoak daude, merkeak dira eta nire ustez estomagoarentzat eta komuneko asuntuarentzat oso ongi datozkit. Baina 19 egun ondoren burua preokupatzen hasi zait. Dagoeneko 100 platano jango nituen. 4 Hilabetetan zenbat izango diren kalkuluak egin ezkero... Beraz ea norbaitek lasaitzen nauen edo dieta aldatu behar dudan.
2.- (Pregunta de examen) Odolaren koloreak eta texturak asko adierazte duela entzuna dut, beraz ea norbaitek nire barrengo sistema nola dagoen azaltzen didan. Ankeko zauria egin nuenean odola gorri argi-argia (kasi brillantea) eta oso likidoa. Ne ustez bidaia aurretik iluna eta gelatinosoagoa zen. Beraz zeozer aldatu den susmoa daukat. Ni oso ongi sentitzen naiz. Bidaia gaur hasi balitz bezala.
Eskerrik asko!!
Beno galderen ondoren Udaipurrera itzuliko gara. Nire bihotzaren zati bat bertan geratu da. A ze pena eman zidan bertatik alde egiteak. Triste, hunkitua, .... Zuei kronika idatzi ondoren fortalezara eraman ninduten kuadrila despeditu nuen, hurrengo egunean hoteleko langile guztiak etorri ziren agurtzera. Teilatuko mutila bezala ezaguna egin naiz. Hotelaren ondoan jatetxe bat dago (teilatuan) eta bertakoekin komunikatzen nintzen teilatutik-teilatura. Horiek ere agurtu. Hoteleko jabeak autobuserako billetea lortuko zidala esan zidan baina ez nintzenez fidatzen herriko bidai agentzia guztietan eta gobernuko busetan galdetu nuen prezioa. Jabeak autobus publikoa baino merkeago lortu zidan txartela. Ez zuen komisiorik nahi ta bidai agentzikoari ere konbentzitu zion ez komisiorik hartzeko. Berriz emozionatua!! Jaisalmerrera nentorrela esan nihonean lagun bat bazuela hotel batekin (mundu guztiak bezala, txantxulloak) eta prezio ona lortuko zidala. Deitu zuen eta teilatuan ordaintzen nuen prezio berdinagatik gela indibidual bat lortu zidan eta tren estaziora bila etorriko zirela dohainik. Ezin sinistu!! Tren estazioan nire izenarekin paper batean Wel-come jartzen zuen. KE ilusion!!! Tren estazioa esan dizuet eta bus txartela, hori nola liteken galdetzen egongo zarete? Pox mu simple, bertako jendearekin hitz egin nuene ta modurik merkehena bide erdia busean eta beste erdia trenean egitea zela. Oso ongi!! Esan eta egin. Busak 150 rupia, trenak 75. Hoteletik emozionatua atera eta pintorea bixitatzera joan nintzen. Gure azken tea hartu eta bere gelatxoan berak pintatzen zuen bitartean ni irakurtzen egon nintzen. Liburu berria hasi dut (Salman Rushdie-ren "Hijos de la medianoche" ) Hinduismoarena 2 egunetan bukatu nuen. Jefea ez zen etorri lanera,beraz laguna agurtu eta bus estazioruntz. Bidean los pilares de la tierra liburua eman nion gaztearen dendatik igaro nintzen eta hau ere agurtu nuen. Bus estaziora oso triste iritxi nintzen.
Zoriontasuna eta beldurraren arteko ezberdintasuna autobus zaharraren edo berriaren artean dagoela esan dezaket. Orain arteko bidai ia guztiak autobus publikoetan egin ditut. Oso zaharrak dira eta 50 km/h -tik ez dira pasatzen. Hemen eroak bezala gidatzen dute. Luxury edo pribatuak bus berriak dira eta 100 km/h-raino iritxi daitezke. Ondorioa: Eroa bezala konduzitzen dutenean, 50km/h, oso ongi pasatzen dut, port aventuran nagoela imajina dezaket, saltoka eta boteka. Baina 100km/h-ra dohazenean ez du puta graziaik iten. A ze beldurra pasa nun. Mucho luxury baina nahiago dut shanti-shanti ibili. Beraz behin eta nahikoa.
Busak Jodhpur hirian utzi gintuen 20:00ak aldera eta trena 23:00tan zenez oinez egin nituen estaziorainoko 5km-ak. Bidean platano batzuk jan eta zeozer afaldu. Niretzako hemengo tren estazioak temploak bezala dira. Ez nizuen esan baina Ahmedabad-era iritxi nintzenean tren estazioa ikustera joan nintzen. LATZA!! Indiako trenak zeozer magikoa daukate.
Parentesis: Indiako trenei buruzko informazioa labur-labur. Munduko langile gehien dituen konpainia da (1,6 miloi langile). Egunero, 12,5 miloi pertsonek hartzen dute trena, 8500 trenetan eta 80 mila km egiten ditu. 6867 estazio dauzka. Egunero ilargirainoko distantzia 3,5 aldiz egiten dute. Trenaren barruan 7 kategoria ezberdin daude bidaiatzeko. Primera klase, 2.klase, 2. sleeper,...)
Ba, hoixe,... Treneko txartela erosi eta trenera. Gaueko trenean 4 klase ezberdin daude. Lehenengo aldia zenez merkehena hartu nuen. Jungle Coach (Oihan Bagoia) deitzen diotena, zehazki. Kasualidadez ez zihoan oso betea eta lekua lortu nuen. (Beste klaseetan reserbatu behar duzu, beraz lekua aseguratua). Gauekoa zen eta bagoi honetan eserita joan beharra zeneukan. Baina jendea ez inozoa eta maletak uzteko lekua etzaten hasi zen. Nik ere berdina egin nuen eta maleten lekuan esterila jarri eta etzan. Mierda!! Ondatua zegoen, erdian kriston zuloa zeukan. Zeozergatik zegoen libre. Behera jeitsi eta exerita egin nuen bidaia. A ze hotza!!! Haizea leku guztietatik sartzen zen. Atea ere ireki zenezaken nahi izan ezkero. Goizean zigarro bat erre nuen atean exerita martxan zihoala. Ke gozada!!
Jaisalmer oso ezaguna da turistentzako. Desertuan dago eta fortaleza elegante bat dauka. Oso polita dena baina egun batean ikusten da. Ondoren turista guztiak kameilu safariak egitera joaten dira. Nik sozializazio maila reduzitu beharra daukat. Udaipur-en ia dena gastatu dut. Beraz hemen geratuko naiz hoteleko teilatuan irakurtzen lasai-lasai egun batzuk. Ez dut ezer egiteko gogorik. Irakurri-jan-lo. Hemen 4 bat gaur pasa ondoren zuzenean indiako hegoalderaino jeitsiko naiz. Bidaia gogorra izango da, baliteke 30 edo 40 ordukoa. Nire Indiako plan guztiak aldatu ditut. Bixiten kontua dela eta ez dut lehen neukan plana jarraituko. Orain hegoaldera jaitxiko naiz eta bertan hilabete pasa ondoren (ea Sri Lanka erortzen den) berriz gora. Delhin egongo naiz Urtarrilaren erdialdean Naiaran zain.
Beno ba... oso ongi nago eta dena perfekto dijoa.
Mxk denentzako eta besarkada bero eta indartxu bat azken atxilotu guztiei!! Euskal Gazteria aurrera!!
Kaixo Olatz! A ze erantzuna! Zuri ere eskerrak bihotz-bihotzez!
Izeba oraingoz ez dut garbantzuei buruzko ezer lortu baina saiatuko naiz.
Ba gaurko kronika hasi aurretik 2 galdera. Mediku, dietista, enfermero edo zeozer dakinarentzat.
1.- Platano sobredosia esistitzen al da? jijiji Indian egunero-egunero platano kilo erdia gosaltzen dut. Oso goxoak daude, merkeak dira eta nire ustez estomagoarentzat eta komuneko asuntuarentzat oso ongi datozkit. Baina 19 egun ondoren burua preokupatzen hasi zait. Dagoeneko 100 platano jango nituen. 4 Hilabetetan zenbat izango diren kalkuluak egin ezkero... Beraz ea norbaitek lasaitzen nauen edo dieta aldatu behar dudan.
2.- (Pregunta de examen) Odolaren koloreak eta texturak asko adierazte duela entzuna dut, beraz ea norbaitek nire barrengo sistema nola dagoen azaltzen didan. Ankeko zauria egin nuenean odola gorri argi-argia (kasi brillantea) eta oso likidoa. Ne ustez bidaia aurretik iluna eta gelatinosoagoa zen. Beraz zeozer aldatu den susmoa daukat. Ni oso ongi sentitzen naiz. Bidaia gaur hasi balitz bezala.
Eskerrik asko!!
Beno galderen ondoren Udaipurrera itzuliko gara. Nire bihotzaren zati bat bertan geratu da. A ze pena eman zidan bertatik alde egiteak. Triste, hunkitua, .... Zuei kronika idatzi ondoren fortalezara eraman ninduten kuadrila despeditu nuen, hurrengo egunean hoteleko langile guztiak etorri ziren agurtzera. Teilatuko mutila bezala ezaguna egin naiz. Hotelaren ondoan jatetxe bat dago (teilatuan) eta bertakoekin komunikatzen nintzen teilatutik-teilatura. Horiek ere agurtu. Hoteleko jabeak autobuserako billetea lortuko zidala esan zidan baina ez nintzenez fidatzen herriko bidai agentzia guztietan eta gobernuko busetan galdetu nuen prezioa. Jabeak autobus publikoa baino merkeago lortu zidan txartela. Ez zuen komisiorik nahi ta bidai agentzikoari ere konbentzitu zion ez komisiorik hartzeko. Berriz emozionatua!! Jaisalmerrera nentorrela esan nihonean lagun bat bazuela hotel batekin (mundu guztiak bezala, txantxulloak) eta prezio ona lortuko zidala. Deitu zuen eta teilatuan ordaintzen nuen prezio berdinagatik gela indibidual bat lortu zidan eta tren estaziora bila etorriko zirela dohainik. Ezin sinistu!! Tren estazioan nire izenarekin paper batean Wel-come jartzen zuen. KE ilusion!!! Tren estazioa esan dizuet eta bus txartela, hori nola liteken galdetzen egongo zarete? Pox mu simple, bertako jendearekin hitz egin nuene ta modurik merkehena bide erdia busean eta beste erdia trenean egitea zela. Oso ongi!! Esan eta egin. Busak 150 rupia, trenak 75. Hoteletik emozionatua atera eta pintorea bixitatzera joan nintzen. Gure azken tea hartu eta bere gelatxoan berak pintatzen zuen bitartean ni irakurtzen egon nintzen. Liburu berria hasi dut (Salman Rushdie-ren "Hijos de la medianoche" ) Hinduismoarena 2 egunetan bukatu nuen. Jefea ez zen etorri lanera,beraz laguna agurtu eta bus estazioruntz. Bidean los pilares de la tierra liburua eman nion gaztearen dendatik igaro nintzen eta hau ere agurtu nuen. Bus estaziora oso triste iritxi nintzen.
Zoriontasuna eta beldurraren arteko ezberdintasuna autobus zaharraren edo berriaren artean dagoela esan dezaket. Orain arteko bidai ia guztiak autobus publikoetan egin ditut. Oso zaharrak dira eta 50 km/h -tik ez dira pasatzen. Hemen eroak bezala gidatzen dute. Luxury edo pribatuak bus berriak dira eta 100 km/h-raino iritxi daitezke. Ondorioa: Eroa bezala konduzitzen dutenean, 50km/h, oso ongi pasatzen dut, port aventuran nagoela imajina dezaket, saltoka eta boteka. Baina 100km/h-ra dohazenean ez du puta graziaik iten. A ze beldurra pasa nun. Mucho luxury baina nahiago dut shanti-shanti ibili. Beraz behin eta nahikoa.
Busak Jodhpur hirian utzi gintuen 20:00ak aldera eta trena 23:00tan zenez oinez egin nituen estaziorainoko 5km-ak. Bidean platano batzuk jan eta zeozer afaldu. Niretzako hemengo tren estazioak temploak bezala dira. Ez nizuen esan baina Ahmedabad-era iritxi nintzenean tren estazioa ikustera joan nintzen. LATZA!! Indiako trenak zeozer magikoa daukate.
Parentesis: Indiako trenei buruzko informazioa labur-labur. Munduko langile gehien dituen konpainia da (1,6 miloi langile). Egunero, 12,5 miloi pertsonek hartzen dute trena, 8500 trenetan eta 80 mila km egiten ditu. 6867 estazio dauzka. Egunero ilargirainoko distantzia 3,5 aldiz egiten dute. Trenaren barruan 7 kategoria ezberdin daude bidaiatzeko. Primera klase, 2.klase, 2. sleeper,...)
Ba, hoixe,... Treneko txartela erosi eta trenera. Gaueko trenean 4 klase ezberdin daude. Lehenengo aldia zenez merkehena hartu nuen. Jungle Coach (Oihan Bagoia) deitzen diotena, zehazki. Kasualidadez ez zihoan oso betea eta lekua lortu nuen. (Beste klaseetan reserbatu behar duzu, beraz lekua aseguratua). Gauekoa zen eta bagoi honetan eserita joan beharra zeneukan. Baina jendea ez inozoa eta maletak uzteko lekua etzaten hasi zen. Nik ere berdina egin nuen eta maleten lekuan esterila jarri eta etzan. Mierda!! Ondatua zegoen, erdian kriston zuloa zeukan. Zeozergatik zegoen libre. Behera jeitsi eta exerita egin nuen bidaia. A ze hotza!!! Haizea leku guztietatik sartzen zen. Atea ere ireki zenezaken nahi izan ezkero. Goizean zigarro bat erre nuen atean exerita martxan zihoala. Ke gozada!!
Jaisalmer oso ezaguna da turistentzako. Desertuan dago eta fortaleza elegante bat dauka. Oso polita dena baina egun batean ikusten da. Ondoren turista guztiak kameilu safariak egitera joaten dira. Nik sozializazio maila reduzitu beharra daukat. Udaipur-en ia dena gastatu dut. Beraz hemen geratuko naiz hoteleko teilatuan irakurtzen lasai-lasai egun batzuk. Ez dut ezer egiteko gogorik. Irakurri-jan-lo. Hemen 4 bat gaur pasa ondoren zuzenean indiako hegoalderaino jeitsiko naiz. Bidaia gogorra izango da, baliteke 30 edo 40 ordukoa. Nire Indiako plan guztiak aldatu ditut. Bixiten kontua dela eta ez dut lehen neukan plana jarraituko. Orain hegoaldera jaitxiko naiz eta bertan hilabete pasa ondoren (ea Sri Lanka erortzen den) berriz gora. Delhin egongo naiz Urtarrilaren erdialdean Naiaran zain.
Beno ba... oso ongi nago eta dena perfekto dijoa.
Mxk denentzako eta besarkada bero eta indartxu bat azken atxilotu guztiei!! Euskal Gazteria aurrera!!
2009(e)ko azaroaren 28(a), larunbata
India: Gordinki eta sakonki!!
Aviso: Gaurko kronika pixkat hardcore edo gogorra izango da batzuentzat. Esaten den bezala no para menores. Oso nerbioso nago idatzi behar dudanarekin. Gogoratzen zarete zoriontasuna eta beldurra? Ba momentu honetan oso oso zoriontsu nago baina seko beldurtua zuek idatziko dituzuen erantzunekin. Mundu honetako prentsa manipulaten aurka gaudenok ezin dugu gure burua zentsuratzen hasi, beraz gaur ezin ezer ezkutatu. Sentitzen dut familia ez bazaizue gustatzen. Has gaitezen!!
Gehien harrituko dizuen unea autopista ondoko salmenta postutxo batean pasa zen, artaburuz egindako su baten inguruan, baina egunak goizez hasten diren moduan, nire istorioa goizean hasi zen forma hartzen. Beraz joan gaitezen ordutxo batzuk atzerantz.
Goizean esnatu (ederki egin nuen lo teilatuan) eta egin-beharrekoak egin ondoren lagun pintorea bixitatzera joan nintzen. Oraingo honetan ezin izan genuen egun lasaia pasa, jefea etorri zen eta denok lanera. Nik ez nuenez beste ezer oberik egiteko beraiekin joan nintzen. Etxe bateko sarrera pintatu eta adornatu behar zuten hezkontza baterako. Haseran ez zidaten ezer egiten utzi, denbora aurrera joan ahala zatitxo batean pintura basea jartzen lagundu nuen. Ondoren atearen markoa dekoratzen. Loretxoei ostoak pintatzen. Ezagutzen nauzuenok ongi dakizue zein txarra naizen pintatzen. Imajinatu dezakezue zein nerbioso nengoen. Eskua dardarka neukan. Auzo osoa leihotik begira, gutxitan ikusten da turista bat lanean. Amaitu genuenean jefeak eskerrak emateko bere herrira bazkaltzera joateko esan zidan. Konfiantza hartu ahala lotan gelditzeko esan zidan. Ezin ezetz esan!! Hotelean dena txukun-txukun kanpinan barruan sartu eta rezepzioan abisatu ez nintzela lotara agertuko. Motxila txikian pare bat gauza sartu eta bus estaziora. Herria 12km-ra dago. Busa bete-betea zihoan eta galdetu zidan ea teilatuan joan nahi 
nuen. NIRE AMETSA DA!! esan nihon, nerbioso-nerbioso. Hurrengo geltokian busetik jeitsi eta teilatura. Latza!! Adarrak eskibatzen genituen bitartean ondoko gazteak turistari denetik eskaintzen. Batzuk Vodka botila erakusten, beste batzuk mobilean bertako musika jarri eta entzuteko. A ze giroa!! Denei ezetz esaten bukatu nuenerako iritxi ginen. Bertan pertsona batzuei agurtu eta bere etxera joan ginen familia eta emaztea ezagutzera. Bertan 5 minutu ere ez ginen egon, segituan joan ginen bere kuadrila ezagutzera. Autopista ondoan kokatutako salmenta postutxo batean zeuden. Ordurako iluna zegoen eta su ondoan exerita zeuden denak. Nire lehen kalkuluen arabera denak 50 urte zeuzkaten, ondoren enteratu nintzen zaharrenak 45 zeuzkala eta Jefeak 31. Iritxi ginenean Chilam (edo 
horrelako zeozer) izena duen pipa bat erretzen zeuden. Bertan marihuana eta tabakoa sartzen dute eta kriston kalada (a pulmon) eman ondoren pasa. Argazkian ikusi dezakezue. Pipa ez dute ikutzen ahoarekin, eskuekin ahalden bezala zuloak itsi eta todo pa dentro. Hori bai, kalada bat eman aurretik pipa buruan jarri eta zehozer esaten zuten. Kolokoi erlijiosoa. Eskeini zidaten baina ez nintzen ausartu. Kalada batekin Hindia ulertzen hasiko nintzen, bigarrenakin inglesa ahaztuko nuen eta hirugarrenakin auskalo non esnatuko nintzen. Beraz, usainarekin nahiko. Chilam-a eskuz esku zihoan bitartean Jefeak (izena ahaztu zait) boltsikotik papertxo bat atera zuen eta albal zati bat. Ea Brown-sugar (Heroina) erre nahi nuen. Ez, eskerrik asko! Bera eta beste bat azukrearen baporeak erretzen hasi ziren. Nik nire aportazioa linterna batekin egiten nuen. Batek poxpoloarekin azpitik berotzen zuen eta besteak tubito batekin goitik inalatu, nik azukrea non zegoen enfokatu behar nuen linternarekin. Drogarik gabe flipatzen ari nintzen. Beedeak erretzen nituen bitartean, joan ziren chilam-ak eta azukrea eskuz-esku. Nola ez, tea hartzen genuen bitartean. Materiala bukatu zenean, poliki-poliki jendea joaten hasi zen eta gu ere mugitu ginen. Herrira jeitxi ginen eta gazte batzuekin beste Chilam bat erre zuten. Ondoren templo batera joan ginen eta tenploaren atean jende gehiago Chilam-arekin. Herriak mila biztanle dauzka eta denak ezagutzen dira. Beraiekin eseri ginen eta berriketak aurrera jarraitu zuen. Besteak joan zirenean tenplo barrura sartu ginen. Jefea eta bere lagun bat eta ni geratu ginen. Orduan kontatu zidaten tenploaren historia. Lagunaren aitak egina zen. Bere etxearen sarreran zegoen. Laguna, Aitona ezizenez aurkeztuko dizuedana, bertan bizi zen. Bere semeak 3 metrora kokatutako etxean bizi ziren bitartean. Emazte eta gurasoak hil ondoren bertara joatea erabaki zuen. Alaba bat eta 3 seme zeuzkan. Alabak dagoeneko aitondu zuen, 40 urterekin. Semeak gaztetxoak dira oraindik eta berekin bizi dira, 8, 10 eta 13 urtekoak. Ba tenploaren barruan beste Chilam bat erre zuten bien artean. Zein jainko zen jakiteko nire liburu berria atera nuen, Introduccion al Hinduismo. Jainko guztiak banan-banan esplikatzen ditu eta marrazkiarekin. Liburua ikusi zutenean jainko bakoitzari errezatzen hasi ziren. Surrealista!! Ondoren marka paginas bezala ibiltzen nuen propagandako folletoa ikusi zuten. Abu-n eman zidaten kalean, yoga ikastaro baterako. Bertan ere jainko batzuk azaltzen ziren eta horiei erre errezatu behar. Ea beretzako nahi zuen galdetu nion eta tipoak emozionatua baietz. Tenploko altarearen ondoan jarri zuen. Eskertzeko 5 gari ale eman zizkidan. Zorte ona ematen omen dute. Diruaren ondoan gordetzeko. Tabakoaren plastikoan sartu nituen eta zortea reforzatzeko 3 su ezberdinetako errautsak sartu zituen plastiko barruan. Hemen oso sakratuak dira errautsak. Ea Oiarzuneraino iristen diren 5 aleak? Hinduismo express bukatu zenean, Jefearen etxera joan ginen afaltzera. Bere emaztea lotan zegoen ordurako (9tan) eta biok bakarrik afaldu genuen. Oso goxoa! Ondoren tenplora itzuli ginen eta bertan lo egin genuen. Oso txikia da tenploa (gela bat). Bertan zegoen intzienso, marihuana eta aura sakratuarekin amets oso sakonak eduki ditut. Earki in dut lo lurrean!! Goizean eguzkiarekin denak gora. Te pare bat, chilam bat eta mendira. Hemen ere tenploak daude baina mendi tontorrera joan beharrean kobazuloetan kokatutakoak ikustera joan gara. Lehena gizon santu bat bizi den kobazulo elegante batetara. Kasualidadez tipoa herrira jeitxia zen, atzo emakume bat hil zen eta errausketa zegoen. Beraz bakarrik egon gara bertan. Gosaldu dugu eta kobazuloan barrena sartu gara, pixkat. Oso oso sakona da, lehen zegoen gizon santua kobazulora sartu omen zen egun batean eta ez zen inoiz itzuli. Orain beste gizon bat bizi da. Gosaltzera balkoi antzeko batera igo gara eta ondoren zigarrotxoa erretzeko beste leku batera joan behar genuela. Gora seinalatu du, zulo txiki bat ikusten zen. Eskalatzen hasi denean ia zehozerk eman dit. Kobazuloa tenplo bat bezala da, beraz ankutxik barruan. Eskalatu ere ankutxik. Akojonatua igo naiz. Ez zen eskalada luzea baina arriskutxua bai. Amaiera iristen ari nintzela esan dit "Kontuz horrekin!!". Zer ote da honi beldurtzen diona? Burua altxa dut eta aurpegitik 10cm-ra kriston erlauntza (kolmena, bazpare). Bihotzekuak eman dit ia-ia. Jakin zazue kriston panikoa diodala erleei. Erleen ondoan erre dugu zigarroa (KRISTON BISTEKIN) eta berriz behera. Oso gaizki pasa dut jeitsieran. Azken errezoak eta martxa, beste kobazulo bat ikusi behar genuela. Oraingo honetan ez da inor bizi, errezo lekua besterik ez da. Kontua da errezatu behar den "monumentua" kobazuloaren bastante barrenean dagoela. Argazkia ikusiko zenuten dagoeneko, ba bai. Horrela zegoen kobazuloa, baina ilun-iluna. 
Oinutxik sartu gara eta ze lur goxoa. 500 xaguxarrek urteetan egin duten kaka guztiaren gainean ibiltzen ari ginen. Kobazuloa ilun zegoen eta genuen argi bakarra intziensoarekin puntito gorria zen. Ni Jefeari segika, seko akojonatua. Sartzen hasi garenean bitxoak egan hasi dira. De pelikula!! Makurtuak iritxi gara iritxi behar zen lekuraino ta bertan 20cm-ko katxarro bat. Ok!! Tipoak kantu batzuk abestu ditu eta ondoren beedea erre dugu "katxarroaren" ondoan. A ze beroa egiten zuen hor barruan. Izerditan blai geunden biok. Sudurretik itotiak erortzen ziren. Ni hor barruan ezin lasaitu. Azkenean atera gara. Ankak beltzak genituela txankletak jantzi eta itzulerako bidea hartu dugu. 82 egun!! 82 egun!! eta juxtu ankak xaguxar kakakin beteak ditudanean zauria egin dut. Ziztada bat sumatu dut behatzean, lurrera begiratu eta ankeko behatz potoloa odolez josia. Arantza erraldoi bat zapaldu dut, txankleta zeharkatu du eta oinan sartu zait. Botikina hoteleko teilatuan. Ur pixkat bota eta mukizapiakin behatza bildu dut, gutxinez geyo ez zikintzeko. Herrira iritxi ta beste lagun bati bixita. Chilam bat gehiago erre eta Aitonaren etxera nire motxila txikiaren bila. Jefeak ea bere arrebaren herrira joan nahi nuen galdetu dit. Arratsaldean itzuliko ginela Udaipur hirira. Oso gustora joango nintzen, arrebaren alaba ezkontzen da eta bodorriorako gonbidapena lortu nahi zidan gizonak. Latza izan behar du hemengo hezkontza bat ikustea, baina ezin nuen gehiago. Sentsazioa intenso gehiegi 24 orduan. Zeharo txikitua nengoen. Ezetz esan diot eta busa hartzen lagundu dit. Udaipurrera iritxi naiz agonizatzen. Hau dena asimilatzeko denbora behar dut. Bakarrik egon behar nuen. Hotelera iritxi dutxa hotz bat hartu eta lasaitzen hasi naiz. Usteut atxalde osoa lakuari begira pasako dudala. Oso alteratua nago.
nuen. NIRE AMETSA DA!! esan nihon, nerbioso-nerbioso. Hurrengo geltokian busetik jeitsi eta teilatura. Latza!! Adarrak eskibatzen genituen bitartean ondoko gazteak turistari denetik eskaintzen. Batzuk Vodka botila erakusten, beste batzuk mobilean bertako musika jarri eta entzuteko. A ze giroa!! Denei ezetz esaten bukatu nuenerako iritxi ginen. Bertan pertsona batzuei agurtu eta bere etxera joan ginen familia eta emaztea ezagutzera. Bertan 5 minutu ere ez ginen egon, segituan joan ginen bere kuadrila ezagutzera. Autopista ondoan kokatutako salmenta postutxo batean zeuden. Ordurako iluna zegoen eta su ondoan exerita zeuden denak. Nire lehen kalkuluen arabera denak 50 urte zeuzkaten, ondoren enteratu nintzen zaharrenak 45 zeuzkala eta Jefeak 31. Iritxi ginenean Chilam (edo 
horrelako zeozer) izena duen pipa bat erretzen zeuden. Bertan marihuana eta tabakoa sartzen dute eta kriston kalada (a pulmon) eman ondoren pasa. Argazkian ikusi dezakezue. Pipa ez dute ikutzen ahoarekin, eskuekin ahalden bezala zuloak itsi eta todo pa dentro. Hori bai, kalada bat eman aurretik pipa buruan jarri eta zehozer esaten zuten. Kolokoi erlijiosoa. Eskeini zidaten baina ez nintzen ausartu. Kalada batekin Hindia ulertzen hasiko nintzen, bigarrenakin inglesa ahaztuko nuen eta hirugarrenakin auskalo non esnatuko nintzen. Beraz, usainarekin nahiko. Chilam-a eskuz esku zihoan bitartean Jefeak (izena ahaztu zait) boltsikotik papertxo bat atera zuen eta albal zati bat. Ea Brown-sugar (Heroina) erre nahi nuen. Ez, eskerrik asko! Bera eta beste bat azukrearen baporeak erretzen hasi ziren. Nik nire aportazioa linterna batekin egiten nuen. Batek poxpoloarekin azpitik berotzen zuen eta besteak tubito batekin goitik inalatu, nik azukrea non zegoen enfokatu behar nuen linternarekin. Drogarik gabe flipatzen ari nintzen. Beedeak erretzen nituen bitartean, joan ziren chilam-ak eta azukrea eskuz-esku. Nola ez, tea hartzen genuen bitartean. Materiala bukatu zenean, poliki-poliki jendea joaten hasi zen eta gu ere mugitu ginen. Herrira jeitxi ginen eta gazte batzuekin beste Chilam bat erre zuten. Ondoren templo batera joan ginen eta tenploaren atean jende gehiago Chilam-arekin. Herriak mila biztanle dauzka eta denak ezagutzen dira. Beraiekin eseri ginen eta berriketak aurrera jarraitu zuen. Besteak joan zirenean tenplo barrura sartu ginen. Jefea eta bere lagun bat eta ni geratu ginen. Orduan kontatu zidaten tenploaren historia. Lagunaren aitak egina zen. Bere etxearen sarreran zegoen. Laguna, Aitona ezizenez aurkeztuko dizuedana, bertan bizi zen. Bere semeak 3 metrora kokatutako etxean bizi ziren bitartean. Emazte eta gurasoak hil ondoren bertara joatea erabaki zuen. Alaba bat eta 3 seme zeuzkan. Alabak dagoeneko aitondu zuen, 40 urterekin. Semeak gaztetxoak dira oraindik eta berekin bizi dira, 8, 10 eta 13 urtekoak. Ba tenploaren barruan beste Chilam bat erre zuten bien artean. Zein jainko zen jakiteko nire liburu berria atera nuen, Introduccion al Hinduismo. Jainko guztiak banan-banan esplikatzen ditu eta marrazkiarekin. Liburua ikusi zutenean jainko bakoitzari errezatzen hasi ziren. Surrealista!! Ondoren marka paginas bezala ibiltzen nuen propagandako folletoa ikusi zuten. Abu-n eman zidaten kalean, yoga ikastaro baterako. Bertan ere jainko batzuk azaltzen ziren eta horiei erre errezatu behar. Ea beretzako nahi zuen galdetu nion eta tipoak emozionatua baietz. Tenploko altarearen ondoan jarri zuen. Eskertzeko 5 gari ale eman zizkidan. Zorte ona ematen omen dute. Diruaren ondoan gordetzeko. Tabakoaren plastikoan sartu nituen eta zortea reforzatzeko 3 su ezberdinetako errautsak sartu zituen plastiko barruan. Hemen oso sakratuak dira errautsak. Ea Oiarzuneraino iristen diren 5 aleak? Hinduismo express bukatu zenean, Jefearen etxera joan ginen afaltzera. Bere emaztea lotan zegoen ordurako (9tan) eta biok bakarrik afaldu genuen. Oso goxoa! Ondoren tenplora itzuli ginen eta bertan lo egin genuen. Oso txikia da tenploa (gela bat). Bertan zegoen intzienso, marihuana eta aura sakratuarekin amets oso sakonak eduki ditut. Earki in dut lo lurrean!! Goizean eguzkiarekin denak gora. Te pare bat, chilam bat eta mendira. Hemen ere tenploak daude baina mendi tontorrera joan beharrean kobazuloetan kokatutakoak ikustera joan gara. Lehena gizon santu bat bizi den kobazulo elegante batetara. Kasualidadez tipoa herrira jeitxia zen, atzo emakume bat hil zen eta errausketa zegoen. Beraz bakarrik egon gara bertan. Gosaldu dugu eta kobazuloan barrena sartu gara, pixkat. Oso oso sakona da, lehen zegoen gizon santua kobazulora sartu omen zen egun batean eta ez zen inoiz itzuli. Orain beste gizon bat bizi da. Gosaltzera balkoi antzeko batera igo gara eta ondoren zigarrotxoa erretzeko beste leku batera joan behar genuela. Gora seinalatu du, zulo txiki bat ikusten zen. Eskalatzen hasi denean ia zehozerk eman dit. Kobazuloa tenplo bat bezala da, beraz ankutxik barruan. Eskalatu ere ankutxik. Akojonatua igo naiz. Ez zen eskalada luzea baina arriskutxua bai. Amaiera iristen ari nintzela esan dit "Kontuz horrekin!!". Zer ote da honi beldurtzen diona? Burua altxa dut eta aurpegitik 10cm-ra kriston erlauntza (kolmena, bazpare). Bihotzekuak eman dit ia-ia. Jakin zazue kriston panikoa diodala erleei. Erleen ondoan erre dugu zigarroa (KRISTON BISTEKIN) eta berriz behera. Oso gaizki pasa dut jeitsieran. Azken errezoak eta martxa, beste kobazulo bat ikusi behar genuela. Oraingo honetan ez da inor bizi, errezo lekua besterik ez da. Kontua da errezatu behar den "monumentua" kobazuloaren bastante barrenean dagoela. Argazkia ikusiko zenuten dagoeneko, ba bai. Horrela zegoen kobazuloa, baina ilun-iluna. Oinutxik sartu gara eta ze lur goxoa. 500 xaguxarrek urteetan egin duten kaka guztiaren gainean ibiltzen ari ginen. Kobazuloa ilun zegoen eta genuen argi bakarra intziensoarekin puntito gorria zen. Ni Jefeari segika, seko akojonatua. Sartzen hasi garenean bitxoak egan hasi dira. De pelikula!! Makurtuak iritxi gara iritxi behar zen lekuraino ta bertan 20cm-ko katxarro bat. Ok!! Tipoak kantu batzuk abestu ditu eta ondoren beedea erre dugu "katxarroaren" ondoan. A ze beroa egiten zuen hor barruan. Izerditan blai geunden biok. Sudurretik itotiak erortzen ziren. Ni hor barruan ezin lasaitu. Azkenean atera gara. Ankak beltzak genituela txankletak jantzi eta itzulerako bidea hartu dugu. 82 egun!! 82 egun!! eta juxtu ankak xaguxar kakakin beteak ditudanean zauria egin dut. Ziztada bat sumatu dut behatzean, lurrera begiratu eta ankeko behatz potoloa odolez josia. Arantza erraldoi bat zapaldu dut, txankleta zeharkatu du eta oinan sartu zait. Botikina hoteleko teilatuan. Ur pixkat bota eta mukizapiakin behatza bildu dut, gutxinez geyo ez zikintzeko. Herrira iritxi ta beste lagun bati bixita. Chilam bat gehiago erre eta Aitonaren etxera nire motxila txikiaren bila. Jefeak ea bere arrebaren herrira joan nahi nuen galdetu dit. Arratsaldean itzuliko ginela Udaipur hirira. Oso gustora joango nintzen, arrebaren alaba ezkontzen da eta bodorriorako gonbidapena lortu nahi zidan gizonak. Latza izan behar du hemengo hezkontza bat ikustea, baina ezin nuen gehiago. Sentsazioa intenso gehiegi 24 orduan. Zeharo txikitua nengoen. Ezetz esan diot eta busa hartzen lagundu dit. Udaipurrera iritxi naiz agonizatzen. Hau dena asimilatzeko denbora behar dut. Bakarrik egon behar nuen. Hotelera iritxi dutxa hotz bat hartu eta lasaitzen hasi naiz. Usteut atxalde osoa lakuari begira pasako dudala. Oso alteratua nago. Beno.... ba horixe zen dena!! Horrenbesterako izan al da? Lortu al dut zuek nire berdina senti araztea? Espero!!
Ahh... txorrada bezala jakin zazue oso oso oso flako nagoela. Banekien pisua galdu nuela baina ez nekien zenbat. Galtza batzuk erosi ditut taila begiratu gabe eta hotelean konturatu naiz S zirela. Jantzi ditut eta pixkat handiak gelditzen zaizkit. Interrailan 5 kilo galdu bagenituen, imajinatu 3 aldiz interraila.
Beno... besarkadak denontzat ta beste behin eskerrik asko hor egoteagatik!! Zuek gabe bidaia oso ezberdina izango zen!!
PD: Bixitan zatozten guztiei: Zuek lasai, zuekin oso ezberdina izango da.
2009(e)ko azaroaren 26(a), osteguna
Zeozer gaizki egin dut!!
Jaun, andreok!! Neska, mutilok!! Gazte eta ez ain-gazteok!!
Gaur, tamalez zeozer gaizki egiten ari naizela konturatu naiz. Ez dut ulertzen zer gertatu den, baina .... zeozer gaizki doa. Dena txukun-txukun preparatu nuen. Motxilako gauza guztiak milimetratuak neuzkan. Mapak, apunteak, esperantza, indarra, ... dena alperrik!! Gaur, apustua galdu dudala onartu behar dut. Triste nago, oso triste. Uste nuen errezagoa izango zela. Uste nuen lortuko nuela. Baina... mundu honetan denborak agintzen du. Ezin dugu bere aurka ezer egin. Berak irabazi du! Bidaiari maiteok! (Minutuko ixil-unea, mesedez!)
....
...
...
Gaur 80 egun bidaiatzen ETA EZ DIOT MUNDUARI BUELTA EMAN!!! Nik uste nuen Willi Fogg afizionatu bat zela. Turista domingero bat. Baina berak lortu zuena nik ez dut lortu. Penak kentzeko, goazen denak abestera.
SON, 80 DIAS SON. 80 NADA MAS. PARA DAR LA VUELTA AL MUNDO. Son, 80 dias son, ....
jijijijijij Espero susto txiki bat emango nizuela. Hori zen nire asmoa. Jakin zazue, txiste maliziosoa hau Kapadokiatik (Turkia) preparatua nuela. Desiatzen nengoen gaurko eguna iristeko. Ta azkenean iritxi da. Zein azkar doan denbora.
Penak kentzeko Indian kontatu didaten lehen txistea idatziko dizuet. Hau irakurtzen zaudeten mediku eta enfermeroentzat dedikatua.
Mediku batek esaten dio besteari:
-Atzo, paziente batekin sexu arremanak eduki nituen. Pixkat preokupatua nago.
- Lasai motel!! Hori oso normala da gure lanean.
- Zuretzat agian, baina ni BETERINARIOA naiz.
Jooo... ze txarra!! Beno ta orain jarrai dezagun Indian zehar bidaiatzen.
Abu mendian geratu ginen. Bertan egun lasai-lasaia igaro nuen. Paseatu eta irakurtzen. Mendira joan nahi nuen bueltatxo bat ematera baina bertako jendeak ez du uzten gida gabe bazoaz. Esaten dutenez basoan indigenak bizi omen dira eta oso arriskutxua dela. Duela urte bat turista bat hil omen zuten. Auskalo egia den edo ez, baina con la escusa negozioa aseguratua. Seko pikatu nitzen. Mendian ibiltzeko ordaindu beharra gehiegi iruditzen zait. Beraz, mendira joan gabe geratu nintzen. Bertan egun pare bat geratzeko asmoarekin iritxi nintzen baina hurrengo egunean kriston energiakin esnatu nintzen eta busa hartu eta Udaipur hirira jeitxi nintzen. Abu, 1200 metrora dago eta gauean hotza egiten zuenez azken aldiko gaurik oberena izan zen.
Udaipur: Ez dakit nola esplikatu hiri hau. Hasteko esan, Rajasthan-eko hiririk turistikoena dela. Turista gehiago daude indiarrak baino. Dendetako eta jatetxetako kartela frantzesez eta espainolez idatziak daude. Gabatxoz josia dago. Nire lehengo teoriakin seitzen dut. GORROTO ditut. Ez dute ezta kaixo ere esaten kaletik. Iritxi nintzenean denei Hello esaten nien baina ezta beitu re ez diate egiten. Igual pentsatzen dute indiarra naizela. jijiji Hiri hau deskribatu daiteke komo de postal. Mundu guztiak India imajinatzen duen moduan da. Indiako tipikoa den guztia dauka.
Baina hiri honek beste alde bat ere badauka. Indiarrak ez dira ixiltzen (leku guztitan bezala) baina hemengoak beste modu batera tratatzen dituzte turistak. Hauek ez dietenez kasorik egiten, nirekin seko pozik daude. Dendaz-denda nabil hiri osoarekin hitz egiten. Euskal Herriko enbaxadore sentitzen naiz. Denei esplikatzen non dagoen eta nolakoa den. AHhh... norbaitek ezagutzen badu Irunen, astigarraga kalean, bizi den Laura, esaiozue bere pintura irakasleari idatzio zion dedikatoria irakurri nuela. Irakaslea poz-pozik jarri zen Euskalduna nintzela esan nionean. Urte ta piko egon omen da zai norbaitek dedikatoria traduzitzeko. Nola ez, te batekin zelebratu genuen. Mila pertsonen laburpena egin diezakezuet baina luzeegia aterako zenez batzuei buruz bakarrik idatziko.
1.- Miniatura denda daukan mutil bat. Frantsesa ikasi duela eta praktikatzeko (se repite la historia). Los pilares de la tierra liburua bukatu dut eta berari eman diot praktika dezan. Bere gurasoei bazilatzen egon nintzen ez emateko afaltzen liburua bukatu arte eta beraiek ikusirik ne intentzioak onak zirela afaltzera gonbidatu ninduten. Gaur 8:30tan beraien etxera noa familia osoarekin afaltzera. Ke ilusion!!
2.- Gazte kuadrila. Turista bakarrarekin hitz egin dut (Pariskoa) eta hurrengo egunerako geratu ginen. Plantoia eman zidan eta bere zain nengoela gazte kuadrila batekin hitz egiten hasi nintzen. Nire betiko filosofia mantenduaz. "Zein pobrea naizen!!" Gero eta obeto egiten dut. Azkenean nik ere sinistu egingo dut. Ba, flipau, beraiek.. eskeini zidaten beraien etxean lo egiteko. Hotela ordaindua naukanez ezetz esan nien. Bigarren eskaintza egun pasa batera eramango zidatela. Gaur goizean 10tan hoteleko sarreran zeuden nire zain beraien kotxearekin. Kumbalgarh harresia ikustera eraman naute. Oso leku polita. Hemendik 90km-ra. Ez dakit zergatik baina ez dago autobus zerbitzurik bertara. Beraz taxia ordaindu behar da. Taldean ederki baina bakarrik oso garesti ta ni oso pobrea naiz. Sukaldari bat besterik ez naiz. Soldata txikiarekin. Kotxean 3 indiarrak eta ni. Egun pasa latza egin dugu. Ez didate ezer ordaintzen utzi. Azkenean haserretu egin naiz eta bazkariaren zati bat ordaintzen utzi didate. Ze leku polita! Sarrerako argazkia bertakoa da eta hurrengoa ere bai.
3.- Pintore-hippya: Goizean kaletik nindoala gazte batek ea tea nahi nuen galdetu zidan. Noski!! Tea hartzen egon ginen, ondoren hitz eta pitz. Bere Pintura eta Arte denda irekitzen lagundu nion (hemen milaka pintura denda daude) eta bertan geratu nintzen berekin. Hasieran hitz egiten, ondoren irakurtzen lasai lasai, azkenean elkarrekin bazkaldu genuen. Oso tipo xelebrea, ta kriston bihotz onekoa. Usteut bihar egun osoa berakin pasako dudala. Gaur plantoia eman diot fortaleza ikustera joateko.
Amaitzeko, esan hemen berez 2 egun pasa behar nituela baina zeozer dakanez hiri honek hotel berria bilatzen hasi nintzen. Zeozer merkea bilatzen banuen egun gehiago geratzeko. Hotel guztiak bastante garestiak dira (Ay Gujarat maitea, non geratu zara?). Esperantzak galduak nituenean, azken hotelean aurpegia bota eta ea lurrean lo egin nezaken galdetu nuen. Ezetz!! Teilatuan? Baliteke. Kampina daukat. Kampina? Bai. Zenba diru.... bla bla bla.... Hiriko lekuri oberenean nago lotan. Hiri guztia ikusi dezaket. Kriston hotel blokearen teilatuan, ur tankeen ondoan kanpina jarri dut eta komo dios. Bertan 2 gau pasako ditut. Merke-merke. Gela batek 150-200 rupia balio du. Teilatuko suit pribatuak 60 rupia.
Beno... a ze luzea atera den gaurko kronika. Ahaztu gabe.. . Kaixo Ainara. Ongi etorri!! Ta aurpegia eman ez duzuen guztioi bada garaia!! 80 egun kotileatzen eta ezta hitz bat!!
MXK denantzako!! BEsarkadak!!
2009(e)ko azaroaren 23(a), astelehena
Abu!
Kaixo irakurle maiteak!!A ze presioa jarri didan bixita kontadoreak. 200 bixita 3 egunetan. Zein dabil hor ezkutuan kuxkuxeatzen? Idatz dezala. Hemen ez dago sekreturik. Nire bihotza ireki dudan moduan zuen ahoak ireki daitezela.
Zemuz atzo goizean? Denak lo geratu zineten? Autobus estazioan bakarrik nengoen. Beno.. bakarrik, lo que se dice, bakarrik EZ. Hemen berdin du zer ordutan ta non beti jendea dago. Ta nola ez, beti Trivial Tourist jolasteko prest. Galderak egin ta egin. Usteut kamiseta batean idatziko dudala.
Hello! I am fine. My name is Enaut and I am from Basque, yes Basque (European).
Ta lixto!! Denak kontentu. Euskal Herria ez du inork ezagutzen eta beti esplikazio moduan esaten dut oso herrialde txikia delako. 3 miloi biztanle bakarrik gerala. Beraien aurpegiak ikusi beharko zenituzkete. 3 milioi??? Ahmedabad-ek bakarrik 5 dauzka. jijijiji Oso graziosoa da.
Beno ta kronika idazten hasi aurretik gauzatxo bat. Dirudienez Indian jasoko ditut bixita gehien (normal!!) beraz hemen egingo dudan itinerarioa azaldu nahi dizuet. Beti ere probisionala da. Minutu bat denak mapan India bilatzeko. Lixto?? Denak prest?
Bale... ezkerretara begira. Ikusten duzue Gujarat estatua? Bertan hasi genuen bidaia. Orain bere gainean dagoen Rajastan-en gaude. Hurrengo estatua (2 aste barru) herdialdean dagoen Madhya Pradesh da. Bertatik hegoalderuntzko bidea hartuko dut. Ez dakit noraino jeitsi ahal izango dudan. Urtarrilean berriz iparralderuntz igotzen hasteko, beste aldeko kostatik. Kalkutaruntz. BERAZ... abenduan norbaitek hona gerturatu nahi badu, MUMBAY erabil dezala aireportu moduan. Urtarriletan Kalkuta edo inguruko baten bat. eta otsailean edo martxoan DELHI. Otsailean etortzen bazarete baliteke Nepal-en egotea. Ez dakit? Dena Naiararen kontu dago.
Eta martxotik aurrera AUSKALO!!! Nire asmoa Kachemira eta Laddak estatuak bixitatzea izango litzateke baina ez dakit. Bangladesh ere nonbait sartu beharko. Jakin zazute India maiatzan amaitzen dela eta Kalkutan. Bertatik Bangkok-erako hegaldiak oso merke daudelako eta ezin dudalako lurretik bidea jarraitu. Inguruko muga guztiak itxiak daude. Txina eta India oso gaizki eramaten dira beraien artean.
Dudak? Saray? Idatzi email bat zuen galderekin?
falatel@euskalerria.org
edo
pirineoak@hotmail.com
Oso ongi!! Denak prest bidaiatzen jarraitzeko? Goazen bada bus-era. 6 ordu behar izan zituen busak Ahmedabad-era iristeko. Bus publikorik ez zegoenez gauez Abu mendira. Sare pribatura jo behar izan nuen. Estazio inguruan buelta batzuk eman, prezioa regateatu eta lixto. 7 ordu itxarotera. Bus estazioa auzo musulmanean dago eta bertatik paseatzen ibili nintzen. Tea aiton zahar xalatu batekin hartu nuen. Beno, bat esan dut baina 3 izan ziren. Sukaldaria izan zen Londres-en eta Alemanian. Indiar jatetxeetan. Denetik hitz egin genuen. Bera ere busaren zain zegoen, Porbandar-era joateko.
Parentesis: Seko ahaztu zait orain arte Gujarat-i buruz informazio garrantzitsuena idaztea. Gandhi hemen jaio zen. Porbandar hirian eta Ahmedabad-en hasi zuen bere iraultza. Bertan urtean eman zituen jendearekin hizketan eta iraultza preparatzen eta hemendik hasi zen bere martxa handia. Bere etxea bixitagarri dago eta museoak, etab.... Oraindik ez dut ulertzen nolatan ez den turistikoa Gujarat. Informazio gehiago liburu eta interneten. )
Goizeko 5tan iritxi ginen Abu herrira. Abu herria Abu mendiaren tontorrean dagoen herritxo bat da. Oso oso turistikoa eta oso polita. Egun batean, aurreko 10-etan baino turista gehiago ikusi ditut. Hasierako argazkian ikusi duzuena ez da ibaia. Herriaren ondoan dagoen laku baizik. Senpere lakuaren hantza dauka.
Beno.... cyber-ekoak bidaltzen ari dit... beraz. azkar azkar... agur ta mxk denantzat!!!
Hurrengorarte!!
2009(e)ko azaroaren 21(a), larunbata
Corazon de India!!!
Hola Corazones!! (Zuek jarri Igartiburun ahotsa)
Gaur notizi bitxia datorkigu India aldetik. Dirudienez Enaut eta Indiak beraien erlazio sakona hautsi zuten baina azken notizien arabera berriz elkarrekin daudela. Paparazzi batek ekarri digu esklusibako argazkia!
Kaixo denai!!! Ze guapo naon argazkian!! Intro txorrada hau ta geo goazen al turron!! Eskerrik asko animoengatik mundu guztiari!!
Konturatu naiz India amante exijentia dela baina asko aportatzen du eta eman behar dena emateko prest nago. Lengoan krisia zuei kontatu ta geo hotelera zuzenean, dutxatu ta deskantsatzera. Bertatik afaltzera joan nintzen. Kriston gosia nakan ta 5 plater jan nituen. Sasoi betez atera nintzen eta indiarekin eukitako rifirrafea konpontzea erabaki nuen. Kalean geratu ninduen lehenengo pertsonari nahi zuen guztia galdetzen utzi nion. Gainera erantzun guztiak en Version Extendida erantzun nizkion. Bera eta beste 7 entzuleak aspertu arte ez nintzen joan. Lortu nuen!! Okurritzen dizueten galdera klase guztiei erantzun eta gero... aspertu eta joan egin zen. Lanera joan behar zuen aitzakiaz. Jajajajaja Feliz-feliz hotelera itzuli nintzen. Erlazioa berriz martxan dago!!
Gauean gaizki egin nuen lo eta gaueko 3tan sukarrarekin esnatu nintzen. Mendiko bueltan insolazioa eman zidan. Azal guztia bero-bero neukan eta dutxa hotz bat hartu nuen temperatura pixkat jeisteko. Ibuprofenoa sukarra jeixteko eta bus estaziora. Goizeko 5tan neukan busa Palitanaruntz. 6 orduko bidaia. Bertan hotela bilatu eta egun osoa ohean. A ZE AGUJETAK!!! Ankak etxo polbo neuzkan. 20 000 eskailerak akatu in naute. (Norbaitek ez badu sinesten 20 mila direla, jakin zazute zenbatuak daudela). Gaur Palitana ikustera joan naiz. Ezetz asmatu zer den hemengo famosuena? jijijii.... Mendian dauden tenploak. Gaur 7 000 eskailera. 3500 goruntz eta beste 3500 beheruntz. Ze ongi!!! Eskerrak atzo deskantsatu nuela. Palitana ezaguna da Jain erlijioaren barnean. Mendian zehar eta magalean 1000 tenplu Jain daude. Nola ez garrantzitsuenak mendi tontorrean dauden 9ak dira. Eskailerak igotzen goizeko 9tan hasi naiz (eguzkiari beldurra diot. Ez dakizute ze bero egiten duen hemen. Indarrak surgatzen dizkizu). Bidean Jain batekin hitz egiten joan naiz eta bukaeran bere lagunekin elkartu denean beraiekin egin dut tenploen itzulia. 
Munbaytik etorri dira. 60ko taldea. Bus pribatuan. Tontorrean egin dugun kuadrilan 6 bakarrik geunden eta gazteenak tenplo bakoitzeko jainkoa zein den esplikatu dit. Beraiekin nengoenez tenplo guztietan errezatu behar izan dut. Bakoitzean zeozer esaten zuten eta denak belauniko. Ongi pasa dut. Interesgarria izan da. Hasieran lotsatua nengoen erlijio inguruko galderak egiten baina azkenean denetik esplikatzen bukatu dute. Poliki-poliki ulertzen joango naiz hemengo erlijio nahasketa. Amaitzeko hemengo mendiaren argazki batzuk.
Munbaytik etorri dira. 60ko taldea. Bus pribatuan. Tontorrean egin dugun kuadrilan 6 bakarrik geunden eta gazteenak tenplo bakoitzeko jainkoa zein den esplikatu dit. Beraiekin nengoenez tenplo guztietan errezatu behar izan dut. Bakoitzean zeozer esaten zuten eta denak belauniko. Ongi pasa dut. Interesgarria izan da. Hasieran lotsatua nengoen erlijio inguruko galderak egiten baina azkenean denetik esplikatzen bukatu dute. Poliki-poliki ulertzen joango naiz hemengo erlijio nahasketa. Amaitzeko hemengo mendiaren argazki batzuk.Beno... ba besterik gabe... mxk denantzat. Bihar denak goizeko 9tan bus estaziora. Ahmedabad-era itzultzen gara. Bertatik ondoko estatura joateko. Orain Gujarat estatuan gaude eta etzi Rajastan estatura joango gara. Gujarat-en ez dago turistarik eta Rajastan Indiako turista gehien dituen estatua da. Ez dut ulertzen zergatik, ondoan daude eta horrelako ezberdintasuna. Gujarat oso oso polita da. Hemen denbora gehiago geratu ninteke baina India handiegia da ta ez dit denborarik emango dena ikusteko. Agur Gujarat!! Kaixo Rajastan!! Ea zemuz turistekin?
2009(e)ko azaroaren 19(a), osteguna
20mila eta 1. // Intimidade ezaren lurraldea
Aloooo!!!
Gaur ez zen kronika tokatzen baina idazteko beharra etorri zait. Lehenengo krisia eduki dut. Indiak gehiegi exijitzen dit. Asko maite dut lekua, asko maite dut hemengo jendea, ... baina ezin dut bertakoen "ontza" sindromearekin. Edozer gauza egiten duzula ondoan geratzen dira zuri begira ontzen modura. Tea hartzeko kalean exertzen bazara, ondoan 8 pertsona zuri begira. Tea nola hartzen duzun ikusteko. Jateko orduan ukerrago. Zure mahaian exeritzen dira. Zer jaten ari zaren ongi begiratu. Nola jaten duzun analizatu. Hemen ez dago sekreturik. Egunean 50 aldiz (exajeratu gabe, seriyo!!) galdetzen dizute izena, nola zauden eta nongoa zean. EH ez dutenez ezagutzen ez dute lata handia ematen. Zeozer ona. Batzutan Basque esan beharrean zuzenean Euskal Herria esaten dut. Total les suena a txino dena. Askok ez dakite non dagoen Espainia ezta Frantzia. Normala da. Gutako zenbatekin daki non dagoen Kirgistan edo Taijikistan? Interneten sartzen zarenean, denda erdia zure pantailari begira (momentu honetan 4 begira daude, ez dutenez ulertzen berdindu). Normalean grazia egiten dit, batzutan bena handitzen zait eta ea zeozer nahi duten galdetzen diet. Gaur menditik bueltan (gero kontatuko) oso oso nekatua nengoela krisia eduki dut. Mendiko herritik hirirako bidea egiten ari nintzela. Ezinean nindoan ta bakizute nekeak pazintzia gutxitzen du. Dena herrian hasi da, bazkaltzen ari nintzala kuadrila bat mahaian exeri da eta hitz egiten hasi zait. Bazkaltzen ari nintzen eta ez nuen inorrekin hitz egiteko gogorik beraz bazkaldu tita eta martxa. Bidean oinez nindoala motoak ondoan frenatu eta hitz egiten hasten dira. Betiko galderak where are you from?.... Denak ignoratu eta alperrik. Bat ondoan geratu da. Motoa itzali du eta oinez nirekin etorri da. Ni flipatzen!! Bidean deskantsatu beharra neukan eta exeri egin naiz. Moteroa aspertu egin da eta alde egin du. Exerita nengoela, hasieran oinezkoak geratu dira, gero rickshok batzuk eta azkenean taxiak. 25 pertsona ontzak bezela begira. Nakan nekiakin ya mala ostian jartzen ai nintzen. Gainera hemen ez dago sekreturik. Aitak nola izena du? eta Amak? Ezkondua zaude? Anairik edo arrebarik? zertan lana egiten duzu? eta zure gurasoek? eta arreba? nora zoaz? nondik zatoz? non lo egiten duzu?..... horrela egunero, orduro, minuturo. Nire pazintziak limitea jo du. Hirira iritxi naiz eta kale batean exeri naiz deskantsatzera eta nire burua lasaitzera. Ne ustez nakan mala osti arpegiangatik ez da inor gerturatu. Eskerrak!! Kozka ingo niyon. 45 minutu bakarrik egon naiz. Ezta hello bat ere ez. Ze ongi!! Azkenean bat gerturatu da eta ezer esan gabe ondoan exeri eta hitz egiten hasi zait. Bera gerturatu bezain pronto rickshok bat aurrean geratu da eta txoferra niri begira. 3. pertsona gerturatu denean berriz kabreatu naiz eta alde egin dut. Hantxe utzi ditut 3ak. BERAIEN BIZITZA ASPERGARRIA BADA, EZ DA NERE PROBLEMA!!!
Puffff.... barkatu!!! Baina zuekin bakarrik desaogatu nahiteke!!
Orain lasaiago nagoela mendiko kronika....
20 mila. Bai 20 mila ESKAILERA. Tenplora igotzeko 10 000 eskailera igo behar dira. Atzo jarri nizuen argazkietan ikusten den tenplo txikira igotzeko. Goizeko 6tan atera naiz guest housetik, ilunpetan. Hemen eguerdian bero gehiegi egiten du mendian ibiltzeko. Ordu bete mendi magalera irixteko, bertatik 5000 eskailera tenplo handiraino. Atzoko argazkiak 2 tenplo ezberdinenak dira. Bigarren argazkia da lenengo ikusten dena mendira igotzean. Bertatik lenengo mendiaren tontorrera igo behar da. Bertan zeozer jan eta berriz behera 2. tontorrera iristeko. Hemendik berriz behera eta azkenik kriston pareta igo ondoren tenplo txikira irixten da (atzoko lenengo argazkia). Tenplora irixteko 10 000 eskailera igo eta jeitsi ondoren ezin nuen sartu gabe geratu. Sartu naiz bertara eta 2 "apaiz" (ez dakit nola izena duten hemengoek). Eta astebete Indian pasa ondoren iritxi da LEHENENGO PUNTUA BEGI TARTEAN!! Tenploan sartu eta begitartean puntu beltza jarri didate, ondoren tenploari bira eman eta ur bedeinkatua eman didate. Pixkat edan eta bestea burutik igurtzi. Namaste eta buelta. Mendian behera nentorrela ankak dardarka neuzkan nekearengatik. Gelditzen banintzen anka mugitzen hasten zen. Kostata lenengo tontorrera iritxi eta bertatik lasai lasai beheruntz. Nora: Petrako eskailerak ezerrez gaurkoan aldian!! ta beste behin, mila miloi esker!! Goizean zintzo-zintzo estiraketak egin ditut eta ankak minik gabe segitzen dute. Bidaiaren zati handi bat zuri esker egingo dut!!
Gaurko argazkia mendian gora zaharrak (eta pentsatzen dut aberatsak) nola igotzen diren ikus dezazuen da. Ordaindutakoak horrelakoak dira. 2 gizon eta makil bat. Ala ere 4 neska ikusi ditut 2 makilekin. Pentsatzen dut beraien ama ematen ariko zirela.
Besarkada bat denantzako!! ta Eskerrik asko desaogatzen laguntzeagatik!! Beharra neukan!!
Pd: Bixita kontagailu bat jarri dut. Gaur deskubritu dut nola jartzen den. Ea zenbat igotzen den. Nik 460an jarri dut. Vistas de perfil-en jartzen duen zenbakia.
Gaur ez zen kronika tokatzen baina idazteko beharra etorri zait. Lehenengo krisia eduki dut. Indiak gehiegi exijitzen dit. Asko maite dut lekua, asko maite dut hemengo jendea, ... baina ezin dut bertakoen "ontza" sindromearekin. Edozer gauza egiten duzula ondoan geratzen dira zuri begira ontzen modura. Tea hartzeko kalean exertzen bazara, ondoan 8 pertsona zuri begira. Tea nola hartzen duzun ikusteko. Jateko orduan ukerrago. Zure mahaian exeritzen dira. Zer jaten ari zaren ongi begiratu. Nola jaten duzun analizatu. Hemen ez dago sekreturik. Egunean 50 aldiz (exajeratu gabe, seriyo!!) galdetzen dizute izena, nola zauden eta nongoa zean. EH ez dutenez ezagutzen ez dute lata handia ematen. Zeozer ona. Batzutan Basque esan beharrean zuzenean Euskal Herria esaten dut. Total les suena a txino dena. Askok ez dakite non dagoen Espainia ezta Frantzia. Normala da. Gutako zenbatekin daki non dagoen Kirgistan edo Taijikistan? Interneten sartzen zarenean, denda erdia zure pantailari begira (momentu honetan 4 begira daude, ez dutenez ulertzen berdindu). Normalean grazia egiten dit, batzutan bena handitzen zait eta ea zeozer nahi duten galdetzen diet. Gaur menditik bueltan (gero kontatuko) oso oso nekatua nengoela krisia eduki dut. Mendiko herritik hirirako bidea egiten ari nintzela. Ezinean nindoan ta bakizute nekeak pazintzia gutxitzen du. Dena herrian hasi da, bazkaltzen ari nintzala kuadrila bat mahaian exeri da eta hitz egiten hasi zait. Bazkaltzen ari nintzen eta ez nuen inorrekin hitz egiteko gogorik beraz bazkaldu tita eta martxa. Bidean oinez nindoala motoak ondoan frenatu eta hitz egiten hasten dira. Betiko galderak where are you from?.... Denak ignoratu eta alperrik. Bat ondoan geratu da. Motoa itzali du eta oinez nirekin etorri da. Ni flipatzen!! Bidean deskantsatu beharra neukan eta exeri egin naiz. Moteroa aspertu egin da eta alde egin du. Exerita nengoela, hasieran oinezkoak geratu dira, gero rickshok batzuk eta azkenean taxiak. 25 pertsona ontzak bezela begira. Nakan nekiakin ya mala ostian jartzen ai nintzen. Gainera hemen ez dago sekreturik. Aitak nola izena du? eta Amak? Ezkondua zaude? Anairik edo arrebarik? zertan lana egiten duzu? eta zure gurasoek? eta arreba? nora zoaz? nondik zatoz? non lo egiten duzu?..... horrela egunero, orduro, minuturo. Nire pazintziak limitea jo du. Hirira iritxi naiz eta kale batean exeri naiz deskantsatzera eta nire burua lasaitzera. Ne ustez nakan mala osti arpegiangatik ez da inor gerturatu. Eskerrak!! Kozka ingo niyon. 45 minutu bakarrik egon naiz. Ezta hello bat ere ez. Ze ongi!! Azkenean bat gerturatu da eta ezer esan gabe ondoan exeri eta hitz egiten hasi zait. Bera gerturatu bezain pronto rickshok bat aurrean geratu da eta txoferra niri begira. 3. pertsona gerturatu denean berriz kabreatu naiz eta alde egin dut. Hantxe utzi ditut 3ak. BERAIEN BIZITZA ASPERGARRIA BADA, EZ DA NERE PROBLEMA!!!
Puffff.... barkatu!!! Baina zuekin bakarrik desaogatu nahiteke!!
Orain lasaiago nagoela mendiko kronika....
20 mila. Bai 20 mila ESKAILERA. Tenplora igotzeko 10 000 eskailera igo behar dira. Atzo jarri nizuen argazkietan ikusten den tenplo txikira igotzeko. Goizeko 6tan atera naiz guest housetik, ilunpetan. Hemen eguerdian bero gehiegi egiten du mendian ibiltzeko. Ordu bete mendi magalera irixteko, bertatik 5000 eskailera tenplo handiraino. Atzoko argazkiak 2 tenplo ezberdinenak dira. Bigarren argazkia da lenengo ikusten dena mendira igotzean. Bertatik lenengo mendiaren tontorrera igo behar da. Bertan zeozer jan eta berriz behera 2. tontorrera iristeko. Hemendik berriz behera eta azkenik kriston pareta igo ondoren tenplo txikira irixten da (atzoko lenengo argazkia). Tenplora irixteko 10 000 eskailera igo eta jeitsi ondoren ezin nuen sartu gabe geratu. Sartu naiz bertara eta 2 "apaiz" (ez dakit nola izena duten hemengoek). Eta astebete Indian pasa ondoren iritxi da LEHENENGO PUNTUA BEGI TARTEAN!! Tenploan sartu eta begitartean puntu beltza jarri didate, ondoren tenploari bira eman eta ur bedeinkatua eman didate. Pixkat edan eta bestea burutik igurtzi. Namaste eta buelta. Mendian behera nentorrela ankak dardarka neuzkan nekearengatik. Gelditzen banintzen anka mugitzen hasten zen. Kostata lenengo tontorrera iritxi eta bertatik lasai lasai beheruntz. Nora: Petrako eskailerak ezerrez gaurkoan aldian!! ta beste behin, mila miloi esker!! Goizean zintzo-zintzo estiraketak egin ditut eta ankak minik gabe segitzen dute. Bidaiaren zati handi bat zuri esker egingo dut!!
Gaurko argazkia mendian gora zaharrak (eta pentsatzen dut aberatsak) nola igotzen diren ikus dezazuen da. Ordaindutakoak horrelakoak dira. 2 gizon eta makil bat. Ala ere 4 neska ikusi ditut 2 makilekin. Pentsatzen dut beraien ama ematen ariko zirela.
Besarkada bat denantzako!! ta Eskerrik asko desaogatzen laguntzeagatik!! Beharra neukan!!Pd: Bixita kontagailu bat jarri dut. Gaur deskubritu dut nola jartzen den. Ea zenbat igotzen den. Nik 460an jarri dut. Vistas de perfil-en jartzen duen zenbakia.
2009(e)ko azaroaren 18(a), asteazkena
Porbandar, Somnath eta Junagadh
Eguerdion denoi Junagadhetik!!
Prest al zaudete Indian berriz murgiltzeko? Ea lortzen dudan zuek nirekin bidaiatuko bazenute bezalako sentzazioa. Begiak ixteko esan nahiko nizueke eta belarrira xuxurlatu hitz bakoitza baina ezinezkoa da. Nola irakurriko zute? Pena. Ea egun batean kronika mikrofonoz grabatzen dudan eta entzuten duzuten.
Porbandarren geratu ginen eta bertatik hasiko gara. Hurrengo orduetan tenplo bat ikustera joan nintzen. Hemen kriston kakaoa daukat tenploekin. Horrenbeste erlijio daude ez naizela ezertaz aklaratzen. Ea poliki-poliki informatzen joaten naizen.
Parentesis: Erlijioei buruzko erreflexio bat. jijiji Hasieran eguzkia miresten zuten, ondoren kristauek gizaki forma daukan egur pusketa bat. Musulmanek milaka kilometrora dagoen harri bati errezatzen diote. Indian berriz (oraingoz ikusi dudanagatik) edozer gauzak balio du eta edozein lekuan. Poster batean dagoen marrazki bati errezatu daiteke, estatua bati ere bai edo tenplo zahar batean ere errezatu daiteke. Ahmedabad-etik Dwarkara joateko autobusak bere santuario txikia zeraman txoferraren ondoan koloretazko argiekin. Nire erlijioa pentxatzen egon naiz. 2 posible dauzkat. Lehena harriak balio dutenez Aiako Harriei begira errezatuko dut. Gora Aiako Harrietako Jainkoa!!! Bigarren aukera eta gehien miresten dudana Blog hau da. XXI. mendean gaudenez erlijioak eboluzionatu egin behar dute beraz zeozer birtuala bilakatuko dut nire jainkoa. Bloga da momentu honetan zuekin konektatzen nauena. Garrantzitsuenarekin. Beraz Bloga adoratuko dut. Omm!!! Amen!!)
Beno, desbariatzen bukatu ondoren itzuli gaitezen Porbandarrera. Imajinatu ze galdua nabilen tenploaren ondoan dagoen ikastola uste nuela zela tenploa. Ikastola oso handia zen eta oso polita eta bertara joan nintzen. Seguratak kanpora bidali zidan arte. Ondoan zegoen etxe txiki bat zen tenploa. Jooo... ikastola politagoa zen.
Hurrengo egunean Somnath herrira joan nintzen. Gida libururik ez daukatenez egunero jendeari galdetzen diot ea nora joan naiteken hurrengo egunean, horrela ez dut ezer galduko. Hotelekoak esan zidan Somnath-era joateko. Bertan kriston tenplo puska zegoen. Oso polita. Herria ere ederra benetan. Kostan eta hondartza ta guzti. Baina tenploaren aitzakiarekin hotel eta guest-house guztiak super garestiak (3 edo 4 euro gelako). Badakit hori zuentzat oso merkea dela baina hemen lapurreta bat da. Herriko guest house merkehena joan nintzen (beste hotelean esan zidaten lurrean lo egiteagatik 60 rupia balio zuela). Iritxi eta 100 kobratu nahi zizkidan jabeak. Kriston kabreoa arrapatu nun, herriko jende guztiakin. Tenplo mierda bat dakatelako ez da aitzakia aurpegira lapurtzeko. Beraz tenploan sartu gabe herritik martxa egin nuen. Autobus estaziora itzuli eta listan hurrengo neukan herrira etorri nintzen zuzenean. Junagadh. Hemen errekorra jarri dut!! Lo egiteagatik 50 rupia (0,75 euro). Lortu dut!! Lortu dut, euro batetik jeixtea!! Super kontentu nago. Nire ekonomia guztia aldatu dut. Oraingo plan berria hilabetean 100 eurokin bizitzea da. 1,5 euro lo egiteko, 0,5 euro jateko eta 1 euro autobuseako EGUNEKO!
Atzo Ekialde hurbileko kontuak egin nituen eta gutxi gora behera zenbat gastatu dudan kalkulatu nuen. 2 hilabete ta 2 egunean 800 euro baino gutxiago. Beraz 400 euro hilabeteko. Horrela jarraitzen badu bidaiak, munduari buelta emateko esperantza daukat. Ojala!!
Beno.... Junagadh hirian nago orain. Hemen 3 gau pasako ditut. Orain arte egon naizen lekurik politena da. Oso oso zaharra da herria. Alde zaharra oso polita, 
jexuxito aurreko eraikinak daude. Fortaleza bat ere badauka. Gaur joan naiz eta Mougli bezala sentitu naiz barruan bakarrik bueltaka. Oso fortaleza handia.
jexuxito aurreko eraikinak daude. Fortaleza bat ere badauka. Gaur joan naiz eta Mougli bezala sentitu naiz barruan bakarrik bueltaka. Oso fortaleza handia.Animalien kontuetaz hitz egin nahi dizuet orain. Hasieran behiak eta txakurrak bakarrik ikusi nituen. Kostara gerturatu nintzenean BASURDEAK agertu ziren. Herrietan barrena basurde familiak paseatzen. Obelix-etaz gogoratzen naiz ikusten ditudan bakoitzean. Ta gaur katagorriak ikusi ditut. Kriston pila eta gertu gertu. Ez dira beldurtzen. Ni beldurtzen naiz behiak izan beharrean zezenak direla konturatzen naizen bakoitzean. Kriston zezenak lasai lasai kaletik paseatzen. Eskerrak beraiek ere paz interior daukaten bestela....
Bihar mendian buelta bat ematera noa. Hemendik 3 orduko martxa eginez ondoko mendian dagoen tenplu batera igo zaitezke. Oso polita izan behar du. Argazkian ikus dezakezue. Girnar izena du.
Ba mxk denantzako!!!
2009(e)ko azaroaren 16(a), astelehena
GORA PMB-ak!!
Atxaldeon denai!! Beti bezain zintzo seitzen duzute idazten, eskerrik asko!! Ongi etorri Mikel eta Jon!! A ze meritua dakazuten dena de tiron irakurtzeko.
Beno.... Oso pozik nago eta guazen denak kantatzera!!
GORA TA GORA BETI.. AY GORA LAPURD..( kasuen... ensaiatzen eon naz ta alare gaizki ... goazen berriz)
GORA TA GORA BETI... AY GORA PMB-ak.
Ta orain PMB-ak zer diren jakin nahiko duzute. Pox kronikaren bukaera arte nanai!!
Has gaitezen kronikarekin. Zuei idatzi ta gero Ahmedabaden bueltaka ibiltzea besterik ez zitzaidan geratzen gaueko busa hartu bitartean. Ta denbora pasatzeko oberena parke batera joan eta bertan ziplo etzan. Parkea bastante hurruti zegoen baina denbora neukanez oinez abiatu nintzen. 5 minutu ibili ondoren gizon batek motoan hartu ninduen eta parkeko ateraino eraman. Bertan bazkaltzen ari nintzela (kaleko postuan) ondoko postukoak kotileatzera etorri ziren eta berriketan ibili ondoren ondoko postukoak (zumo postua) zumo batera gonbidatu ninduen. Parkean sartu eta gazte festa latza (unian ondoan dago). Zelaian botata nengoela irakurtzen gazte bat etorri zen eta ea frantsesez hitz egiten banekien. Oui!! Frantsesa ikasten ari zela eta ea nirekin praktikatu zezakeen. Noski motel!! Atxalde guztia berakin pasa nuen. Parkean hitz egiten, ondoren tea hartzera joan ginen.(Deskubritu dut hemengo tea magiko egiten duen osagaia. GENGIBREA. Makil batekin matxakatzen dute gengibre osoa eta esnearekin batera egosi. Pikante puntua ematen dio. Konparazio eskas bat egiteko. Ebaki gozo-gozo bati baratxuria botatzea izango litzateke. Gozoa da baina erdi pikantea. Ondoren tela batetik iragazi eta prest dago. Jainkoen edari preziatua!! Ebakiaren eta tearen elkarketa miragarria da!!) Ahh... eta badakit zergatik edaten duten plateran tea. Komodoagoa omen da beraientzat. Erosoago sentitzen omen dira. Kagate!! Pos oixe... tea hartu genuen eta ondoren bere pisura joan ginen. Bere pisukideak aurkeztu nahi omen zizkidan. Bera ez da bertakoa ondoko probintziakoa da eta beraz ikasle pisuan dago. Oso ongi portatu zen nerekin.
Gaua iritxi zenean afaldu eta autobusea. Exerita edo etzandako bileteak daude. Nik merkehena, exerita. Autobusa super tuneatua. Latza!!
Nere mega suertearekin ondoko sila libre geratu zen ta hori bus osoa betea zihoala. Earki egin nuen lo. 10 orduko bidaian, 9 bat ordu lotan pasako nituen.
Goizean Dwarka herri sakratura iritxi nintzen. Bertan motxilarekin tenplora joan (sarrerako takilan utzi), tenploa ikusi eta berriz autobus estaziora. Lo egiteko leku garestia da. Bertatik Porbandar hirira etorri nintzen. 111km-ra dago eta 3 ordu igaro genituen busean. Autobus publikoa hartu nuen (denetan merkehena eta txarrena). Hasieran ederki lekua soberan zegoen, gerturatu ahala betetzen joan zen, gainezka egin zuen arte. Ikustekoa zen busa nola zihoan.
Porbandar hiria kostan dago eta oso lasai egoten da hemen. Atzo kostatik paseatzen egon nintzen gauean, kriston giroa. Igandea aprobetxatuaz jende guztia kalera. Petrilean exeri nintzen itsasoari begira eta segituan jendean gerturatu zen. Lehenengo 16 urteko jendea hello esatera. (Hemen jende guztiak daki Hello, How are you?, baina kitto!! erantzuna ez dute ulertzen. Bastante inkomodoa da. Ez baduzu erantzuten gaizki eta erantzuten baduzu ezin ulertu. Sirian Welcome esaten dute denek) Ondoren 18ak Where are you from? galdetzera. Azkenean 20bat urteko kuadrila gerturatu zen. 6bat izango ziren eta beraiekin hitz egin nezaken. Hitz egiten egon ginen eta beraiekin KABA edatera joateko gonbidatu zidaten. Kaba, te beltza da baina limoi zukuarekin, esnearekin eta zeozer oso pikantearekin. Kaba edan genuen, tabakoa mastikatu genuen eta motoz hoteleraino eraman zidaten. Ze jende jatorra. Gaurko berriz geratu ginen. Leku berean ordu berean. jajajaj Oparia ta dena egin zidaten. Llabero bat lehoi batekin. Esaten zutenez lehoia hemengo animali nazioanala omen da.
Mastikatzeko tabakoa aipatu dut lehenago....
Hemen ia ez du inork erretzen tabakoa. Munduan dauden gaixotasunen 2 herenak dauzkate, zaborra leku guztietan baina KANTZERRArekin beldurtuak bizi dira. Ezin da ia inon erre, kalean bakarrik. Gazteek bronka botatzen didate erretzen ari naizelako. Hori txarra da!! esaten dute. Arritua gelditu naiz horrekin. Uste nuen hemen denak erreko zutela. Zaharrek erretzen dute baina oso gutxi. ta gehien bat Beedies izena duten zigarro txikiak. Beraz erretzeari utzi nahi dion jende guztia GUJARAT probintzira etorri dadila. Hori bai, mastikatzeko tabakoa mundu guztiak, leku guztietan, momentu oro.
Beno.... ze ote da PMB-ak? Ideirik norbaitek? ea ea ea... Pista bat: Euskaldunak konkistatzeko modurik onena zein da? Estomagoa. Ta niri indiak 2 egunetan konkistau nau.
Gora PMB janariak!!! Pikante Merke Begetarianoa.
Kalean ikusten ditudan postu guztiak probatu nahi ditut. Indiako sukaldaritza ikasi nahi dut. Den dena probatuko dut 4 hilabetean. Lanaz aldatu naiz. Orain ez naiz kamareroa..jijij... mundu guztiari esaten diot Sukaldaria naizela jatetxe batean. Horrela errazagoa da errezetak lortzea.
Gaurko kronika oso luzea atera da, sentitzen dut!! Baina ezin dut amaitu azken erreflexioa egin gabe:
Baliteke hurrengo astean, oinetan: onttoak, txanpinoiak eta gibel urdinak ateratzea.
Oinak beltzak edukitzeagatik egun osoan.
Baliteke hemendik gutxira, urdaia zulatua edukitzea eta 8 almorrana atzekaldean
Egunero pikantea jaten aritzeagatik.
Baliteke etzi, tripak gaizki edukitzea
Kaleko janari guztia irensteagatik
Baliteke bihar, komunetik ezin atera egotea
Beraien ur berdina edateagatik.
Baina inoiz joango ez dena,
Beti nirekin egongo dena.
Indiar bat bezala bizitzen saiatu izana da.
Ez dut turista bat izan nahi hemen.
Gorroto ditut turistak
Ez dut nahi janari plastifikaturik
Ez dut nahi India esterilizaturik
India komodo ikusi nahi duenak, telebistaz ikusi dezala!!
Hau horrelakoa da
Eta horrela izaten jarraitu dezala.
Beno.... Oso pozik nago eta guazen denak kantatzera!!
GORA TA GORA BETI.. AY GORA LAPURD..( kasuen... ensaiatzen eon naz ta alare gaizki ... goazen berriz)
GORA TA GORA BETI... AY GORA PMB-ak.
Ta orain PMB-ak zer diren jakin nahiko duzute. Pox kronikaren bukaera arte nanai!!
Has gaitezen kronikarekin. Zuei idatzi ta gero Ahmedabaden bueltaka ibiltzea besterik ez zitzaidan geratzen gaueko busa hartu bitartean. Ta denbora pasatzeko oberena parke batera joan eta bertan ziplo etzan. Parkea bastante hurruti zegoen baina denbora neukanez oinez abiatu nintzen. 5 minutu ibili ondoren gizon batek motoan hartu ninduen eta parkeko ateraino eraman. Bertan bazkaltzen ari nintzela (kaleko postuan) ondoko postukoak kotileatzera etorri ziren eta berriketan ibili ondoren ondoko postukoak (zumo postua) zumo batera gonbidatu ninduen. Parkean sartu eta gazte festa latza (unian ondoan dago). Zelaian botata nengoela irakurtzen gazte bat etorri zen eta ea frantsesez hitz egiten banekien. Oui!! Frantsesa ikasten ari zela eta ea nirekin praktikatu zezakeen. Noski motel!! Atxalde guztia berakin pasa nuen. Parkean hitz egiten, ondoren tea hartzera joan ginen.(Deskubritu dut hemengo tea magiko egiten duen osagaia. GENGIBREA. Makil batekin matxakatzen dute gengibre osoa eta esnearekin batera egosi. Pikante puntua ematen dio. Konparazio eskas bat egiteko. Ebaki gozo-gozo bati baratxuria botatzea izango litzateke. Gozoa da baina erdi pikantea. Ondoren tela batetik iragazi eta prest dago. Jainkoen edari preziatua!! Ebakiaren eta tearen elkarketa miragarria da!!) Ahh... eta badakit zergatik edaten duten plateran tea. Komodoagoa omen da beraientzat. Erosoago sentitzen omen dira. Kagate!! Pos oixe... tea hartu genuen eta ondoren bere pisura joan ginen. Bere pisukideak aurkeztu nahi omen zizkidan. Bera ez da bertakoa ondoko probintziakoa da eta beraz ikasle pisuan dago. Oso ongi portatu zen nerekin.
Gaua iritxi zenean afaldu eta autobusea. Exerita edo etzandako bileteak daude. Nik merkehena, exerita. Autobusa super tuneatua. Latza!!
Nere mega suertearekin ondoko sila libre geratu zen ta hori bus osoa betea zihoala. Earki egin nuen lo. 10 orduko bidaian, 9 bat ordu lotan pasako nituen.Goizean Dwarka herri sakratura iritxi nintzen. Bertan motxilarekin tenplora joan (sarrerako takilan utzi), tenploa ikusi eta berriz autobus estaziora. Lo egiteko leku garestia da. Bertatik Porbandar hirira etorri nintzen. 111km-ra dago eta 3 ordu igaro genituen busean. Autobus publikoa hartu nuen (denetan merkehena eta txarrena). Hasieran ederki lekua soberan zegoen, gerturatu ahala betetzen joan zen, gainezka egin zuen arte. Ikustekoa zen busa nola zihoan.
Porbandar hiria kostan dago eta oso lasai egoten da hemen. Atzo kostatik paseatzen egon nintzen gauean, kriston giroa. Igandea aprobetxatuaz jende guztia kalera. Petrilean exeri nintzen itsasoari begira eta segituan jendean gerturatu zen. Lehenengo 16 urteko jendea hello esatera. (Hemen jende guztiak daki Hello, How are you?, baina kitto!! erantzuna ez dute ulertzen. Bastante inkomodoa da. Ez baduzu erantzuten gaizki eta erantzuten baduzu ezin ulertu. Sirian Welcome esaten dute denek) Ondoren 18ak Where are you from? galdetzera. Azkenean 20bat urteko kuadrila gerturatu zen. 6bat izango ziren eta beraiekin hitz egin nezaken. Hitz egiten egon ginen eta beraiekin KABA edatera joateko gonbidatu zidaten. Kaba, te beltza da baina limoi zukuarekin, esnearekin eta zeozer oso pikantearekin. Kaba edan genuen, tabakoa mastikatu genuen eta motoz hoteleraino eraman zidaten. Ze jende jatorra. Gaurko berriz geratu ginen. Leku berean ordu berean. jajajaj Oparia ta dena egin zidaten. Llabero bat lehoi batekin. Esaten zutenez lehoia hemengo animali nazioanala omen da.Mastikatzeko tabakoa aipatu dut lehenago....
Hemen ia ez du inork erretzen tabakoa. Munduan dauden gaixotasunen 2 herenak dauzkate, zaborra leku guztietan baina KANTZERRArekin beldurtuak bizi dira. Ezin da ia inon erre, kalean bakarrik. Gazteek bronka botatzen didate erretzen ari naizelako. Hori txarra da!! esaten dute. Arritua gelditu naiz horrekin. Uste nuen hemen denak erreko zutela. Zaharrek erretzen dute baina oso gutxi. ta gehien bat Beedies izena duten zigarro txikiak. Beraz erretzeari utzi nahi dion jende guztia GUJARAT probintzira etorri dadila. Hori bai, mastikatzeko tabakoa mundu guztiak, leku guztietan, momentu oro.Beno.... ze ote da PMB-ak? Ideirik norbaitek? ea ea ea... Pista bat: Euskaldunak konkistatzeko modurik onena zein da? Estomagoa. Ta niri indiak 2 egunetan konkistau nau.
Gora PMB janariak!!! Pikante Merke Begetarianoa.
Kalean ikusten ditudan postu guztiak probatu nahi ditut. Indiako sukaldaritza ikasi nahi dut. Den dena probatuko dut 4 hilabetean. Lanaz aldatu naiz. Orain ez naiz kamareroa..jijij... mundu guztiari esaten diot Sukaldaria naizela jatetxe batean. Horrela errazagoa da errezetak lortzea.
Gaurko kronika oso luzea atera da, sentitzen dut!! Baina ezin dut amaitu azken erreflexioa egin gabe:
Baliteke hurrengo astean, oinetan: onttoak, txanpinoiak eta gibel urdinak ateratzea.
Oinak beltzak edukitzeagatik egun osoan.
Baliteke hemendik gutxira, urdaia zulatua edukitzea eta 8 almorrana atzekaldean
Egunero pikantea jaten aritzeagatik.
Baliteke etzi, tripak gaizki edukitzea
Kaleko janari guztia irensteagatik
Baliteke bihar, komunetik ezin atera egotea
Beraien ur berdina edateagatik.
Baina inoiz joango ez dena,
Beti nirekin egongo dena.
Indiar bat bezala bizitzen saiatu izana da.
Ez dut turista bat izan nahi hemen.
Gorroto ditut turistak
Ez dut nahi janari plastifikaturik
Ez dut nahi India esterilizaturik
India komodo ikusi nahi duenak, telebistaz ikusi dezala!!
Hau horrelakoa da
Eta horrela izaten jarraitu dezala.
2009(e)ko azaroaren 13(a), ostirala
Ahmedabad
Yeup!! Kaixo Amaia!!
Lengo eguneko kronika ikusita kriston txaposo konplejua sartu zait (normala denbora ez edukitzea Andrea). Dudatan eon naiz gaur idatzi edo ez. Nire barruak esaten dit ez idazteko baina zuek desiatzen zaudetenez irakurtzeko (biziosos) idatzi beharko. jijijij
Hiri hau kristona da (5,2 milio biztanle) eta turistentzako mapa ikaragarri txarra, beraz seko galdua ibili naiz bueltaka. Ez dakit zer ikusi dudan eta zer ez. Atzo 8 orduko itzulia egin nuen eta ez dakit nondik. Seriyo... ministeriora karta bat bidaltzeko bezain txarra da mapa. Beraz ezin dizuet ezer kontatu hiriari buruz.
Horrek esan nahi du nere ondorioen txanda datorrela. Hemen ikusi ditudan gauza batzuen inguruan jardungo naiz.
1.- Orain ez dut ulertzen zergatik baina inbestigatu beharra daukat. Hemengo jendeak tea katiluan hartu beharrean plater txikira bota eta bertatik edaten du. Ongi esplikatu behar naiz. Postukoak katilua platertxoarekin ematen dizute (mundu guztian bezala kolokatua) baina beraiek platerera botatzen dute eta plateratik edan. Inbestigatuko dut eta kontatuko arrazoia.
2.- Indian egunero miloi bat turista iristen dira (zenbakia nik asmatu dut). India osoa turistas betea dago. Ba kasualidadez hiri hau ez da turisten rutan sartzen. 2 egunetan 6 turista ikusi ditut bakarrik. Hotelean gelakide dudan indiarrak galdetzen zidan zertara etorri naizen honera. Nolatan okurritu zaidan. Erantzun erreza: merkehena zelako.
3.- Ze uste duzue lagunaren etxera joan nintzela edo ez? .....(2 minutu zuen erantzunak idazteko. Ez dut jokurik egingo)
....
Parentesis: Igual mundu guztiak badakizue eta ni naiz enpanatu bakarra baina hemen ezkerretik gidatzen dute. Bolantea eskuinean daukate. Ingeles kolonia izandu zenez, ohitura mantentzen dute. Dagoeneko eskapada batzuk egin ditut karreterak gurutzatekoan.)
.... (30 segundu)
NOSKI BAIETZ!!! Ezin aukera galdu. Nire okzidental pentsakerarekin uste nuen gazte pixu bat izango zela eta bertara joan nintzen bixitan. Lenengo arazoa seguratak ez zidala sartzen utzi nai. Helbidea besterik ez neukan (izena seko ahaztua) eta seguratak torreko bizilagunen presidentearengabana eraman ninduen. Bertan airport hitz esanda ulertu zidaten. Atea AMAk ireki zuen. Bere familiarekin bizi zen. Hasieran oso nerbioso baina gero hitz eta pitz nerbio guztiak joan ziren. Afaltzera gonbidatu zidaten (ze goxua... ummmm... pikantea eta begetarianoa). Iritxi nintzenean ama, semea eta 2 alabak zeuden etxean. Bazilatzen egon zidaten aita etortzean etxetik botako zidala. Ta juxto aita etxera iritxi zenean alabarekin nengoen bere gelan bakarrik. Tentsioa nabari zen! Detaile txiki bat ez dudana esan. Laguna 20 bat urteko neska gazte polit bat da. Aita sofan exeri zen, ni beste sofan eta alaba bestean. Ematen zuen alabaren eskua eskatzera joan nintzela. Afaltzeko garaian, martzianoa (NI) ikustera; izeba, lehengusuak, bizilagunak etorri ziren. Zirkoa ematen zuen. Denetik hitz egin genuen. Erlijioa, ikasketak, lana,... niretzako momenturik onena. Zein kastakoa nintzen galdetu zidatenean. Zer erantzun? Nahiko arrituak zeuden ez nintzelako erlijio baten barruan sartzen, horregatik kastaren galdera. Gaueko 10tan neska lanera joan zen aireportura eta bere familiarekin geratu nintzen bakarrik. Poliki-poliki bixitak joaten hasi ziren. 11ak aldera guest houserako bidea hartu nuen.
4.- Badakit zergatik diren behiak sakratuak hemen!! Hemen ez dago zakarrontzirik inon eta dena lurrera botatzen da. Egunean zehar kaleak errazten dituzte eta zabor pilak egin. Tarteka behiak etortzen dira eta dena jaten dute. Behirik gabe ez litzateke lurra ikusi ere egingo. Behiak kendu kaleetatik eta india zaborrez beteko litzateke 2 astean. Behiak jaten ez dutena txakur salbajeek jaten dute. Kriston txakur pila daude kaleetan zehar. Egunez ez dute lata handirik ematen baina gauen hiriaren jaun ta jabe bilakatzen dira. A ze beldurra!! Grrrr ta grrr leku guztietatik.
5.- Atzo galdurik nenbilela hirian zehar templo batera iritxi nintzen. Tenploa txabolaz inguraturik zegoen eta hau ikusten ari nintzela balkoi batetik famili bat agurtzen hasi zitzaidan. Beraien etxera igotzeko eta igotzeko. Hasieran ezetz esan eta tenploa ikusten jarraitu nuen baina ezin atera ikusi nintzenean (seko galdua eta oso nekatua) gonbidapena onartzea erabaki nuen. "Etxera" igo (balkoian zeukaten eskailera batetik) eta famili giroan exeri nintzen. Aitak bakarrik zekien ingelesa eta bastante gaizki baina ordu ta piko egon ginen erdi hizketan. Nola ez tea hartzen genuen bitartean. 3 ume zeuzkaten (4. hil egin zitzaien) eta umeekin jolasten egon nintzen. Familia musulmana zen. Aitak 41 urte eta amak 26. Autostop egunataz gogoratzen egon nitzen denbora guztian. Zenbat maite ditudan horrelako uneak. Beste egun bat inoiz ahaztuko ez dudana.
Jooo... gaur re super kronika luzea atera zait. Gauza gehiago dauzkat kontatzeko baina hementxe bukatuko dut Indiako ondorioen txokoa.
Amaitzeko esan gaur banoala hemendik, hegoalderuntz. Dwarka izena duen herrira. Krishn-entzako peregrinaje lekua da. Indian dauden 4 leku sakratuetako bat. 400 km-ra dago eta 10 ordu behar dira autobusez.
Mxk denentzako!!
Lengo eguneko kronika ikusita kriston txaposo konplejua sartu zait (normala denbora ez edukitzea Andrea). Dudatan eon naiz gaur idatzi edo ez. Nire barruak esaten dit ez idazteko baina zuek desiatzen zaudetenez irakurtzeko (biziosos) idatzi beharko. jijijij
Hiri hau kristona da (5,2 milio biztanle) eta turistentzako mapa ikaragarri txarra, beraz seko galdua ibili naiz bueltaka. Ez dakit zer ikusi dudan eta zer ez. Atzo 8 orduko itzulia egin nuen eta ez dakit nondik. Seriyo... ministeriora karta bat bidaltzeko bezain txarra da mapa. Beraz ezin dizuet ezer kontatu hiriari buruz.
Horrek esan nahi du nere ondorioen txanda datorrela. Hemen ikusi ditudan gauza batzuen inguruan jardungo naiz.
1.- Orain ez dut ulertzen zergatik baina inbestigatu beharra daukat. Hemengo jendeak tea katiluan hartu beharrean plater txikira bota eta bertatik edaten du. Ongi esplikatu behar naiz. Postukoak katilua platertxoarekin ematen dizute (mundu guztian bezala kolokatua) baina beraiek platerera botatzen dute eta plateratik edan. Inbestigatuko dut eta kontatuko arrazoia.
2.- Indian egunero miloi bat turista iristen dira (zenbakia nik asmatu dut). India osoa turistas betea dago. Ba kasualidadez hiri hau ez da turisten rutan sartzen. 2 egunetan 6 turista ikusi ditut bakarrik. Hotelean gelakide dudan indiarrak galdetzen zidan zertara etorri naizen honera. Nolatan okurritu zaidan. Erantzun erreza: merkehena zelako.
3.- Ze uste duzue lagunaren etxera joan nintzela edo ez? .....(2 minutu zuen erantzunak idazteko. Ez dut jokurik egingo)
....
Parentesis: Igual mundu guztiak badakizue eta ni naiz enpanatu bakarra baina hemen ezkerretik gidatzen dute. Bolantea eskuinean daukate. Ingeles kolonia izandu zenez, ohitura mantentzen dute. Dagoeneko eskapada batzuk egin ditut karreterak gurutzatekoan.)
.... (30 segundu)
NOSKI BAIETZ!!! Ezin aukera galdu. Nire okzidental pentsakerarekin uste nuen gazte pixu bat izango zela eta bertara joan nintzen bixitan. Lenengo arazoa seguratak ez zidala sartzen utzi nai. Helbidea besterik ez neukan (izena seko ahaztua) eta seguratak torreko bizilagunen presidentearengabana eraman ninduen. Bertan airport hitz esanda ulertu zidaten. Atea AMAk ireki zuen. Bere familiarekin bizi zen. Hasieran oso nerbioso baina gero hitz eta pitz nerbio guztiak joan ziren. Afaltzera gonbidatu zidaten (ze goxua... ummmm... pikantea eta begetarianoa). Iritxi nintzenean ama, semea eta 2 alabak zeuden etxean. Bazilatzen egon zidaten aita etortzean etxetik botako zidala. Ta juxto aita etxera iritxi zenean alabarekin nengoen bere gelan bakarrik. Tentsioa nabari zen! Detaile txiki bat ez dudana esan. Laguna 20 bat urteko neska gazte polit bat da. Aita sofan exeri zen, ni beste sofan eta alaba bestean. Ematen zuen alabaren eskua eskatzera joan nintzela. Afaltzeko garaian, martzianoa (NI) ikustera; izeba, lehengusuak, bizilagunak etorri ziren. Zirkoa ematen zuen. Denetik hitz egin genuen. Erlijioa, ikasketak, lana,... niretzako momenturik onena. Zein kastakoa nintzen galdetu zidatenean. Zer erantzun? Nahiko arrituak zeuden ez nintzelako erlijio baten barruan sartzen, horregatik kastaren galdera. Gaueko 10tan neska lanera joan zen aireportura eta bere familiarekin geratu nintzen bakarrik. Poliki-poliki bixitak joaten hasi ziren. 11ak aldera guest houserako bidea hartu nuen.
4.- Badakit zergatik diren behiak sakratuak hemen!! Hemen ez dago zakarrontzirik inon eta dena lurrera botatzen da. Egunean zehar kaleak errazten dituzte eta zabor pilak egin. Tarteka behiak etortzen dira eta dena jaten dute. Behirik gabe ez litzateke lurra ikusi ere egingo. Behiak kendu kaleetatik eta india zaborrez beteko litzateke 2 astean. Behiak jaten ez dutena txakur salbajeek jaten dute. Kriston txakur pila daude kaleetan zehar. Egunez ez dute lata handirik ematen baina gauen hiriaren jaun ta jabe bilakatzen dira. A ze beldurra!! Grrrr ta grrr leku guztietatik.
5.- Atzo galdurik nenbilela hirian zehar templo batera iritxi nintzen. Tenploa txabolaz inguraturik zegoen eta hau ikusten ari nintzela balkoi batetik famili bat agurtzen hasi zitzaidan. Beraien etxera igotzeko eta igotzeko. Hasieran ezetz esan eta tenploa ikusten jarraitu nuen baina ezin atera ikusi nintzenean (seko galdua eta oso nekatua) gonbidapena onartzea erabaki nuen. "Etxera" igo (balkoian zeukaten eskailera batetik) eta famili giroan exeri nintzen. Aitak bakarrik zekien ingelesa eta bastante gaizki baina ordu ta piko egon ginen erdi hizketan. Nola ez tea hartzen genuen bitartean. 3 ume zeuzkaten (4. hil egin zitzaien) eta umeekin jolasten egon nintzen. Familia musulmana zen. Aitak 41 urte eta amak 26. Autostop egunataz gogoratzen egon nitzen denbora guztian. Zenbat maite ditudan horrelako uneak. Beste egun bat inoiz ahaztuko ez dudana.
Jooo... gaur re super kronika luzea atera zait. Gauza gehiago dauzkat kontatzeko baina hementxe bukatuko dut Indiako ondorioen txokoa.
Amaitzeko esan gaur banoala hemendik, hegoalderuntz. Dwarka izena duen herrira. Krishn-entzako peregrinaje lekua da. Indian dauden 4 leku sakratuetako bat. 400 km-ra dago eta 10 ordu behar dira autobusez.
Mxk denentzako!!
2009(e)ko azaroaren 12(a), osteguna
Namasteeeeee!!!
Kaixo - kaixo beduino bihotza duzuen guztioi!!
Azkenean Indian nago. Ezin dut sinetsi. Sirian horrenbeste aldiz hontaz hitz egin ondoren lehenago egon banintz bezala sentitzen naiz. Iritsi naizen momentutik lasai-lasai. Batzuk esango luketen bezala.... UNA PAZ INTERIOR...
Atzo eguna oso ongi hasi nuen (lo hartu nun!!!) baina nola oso prekabitua naizen ez zen ezer pasa. Hurrengo busa hartu eta alare aspertzeko denbua euki nun aireportuan. Damaskotik - Sharjahrako bidea earki, seko lo. Emiratoetan esan bezala aireportu barnean 10 ordutxo. Eskerrak smoking room zeukala bestela zeozer emateit bertan. Damaskoko duti free-an erosi nun kartoia... ezetz asmatu zenbatin?.......4 euro!! Mania hartuko diazue beti inbiria ematen... Enaut txintxo!!!
Sharjahko aireportuko ordutxoak bastante auro igaro zian eta enteratu nintzenerako berriz abioira.
Parentesis: ( asian low cost kopania onak daude, ryanair eta easyjet bezalakoak. Nik erabili dudanak air arabia izena du. Sartu mesedez bere web orrian (airarabia.com) eta edozein hegaldi reserbatzen hasi. Zuek lasai ez duzue ezer ordaindu behar. Hegaldia aukeratu bezain laxter, bidaiariaren datuak eskatzen ditu. BEGIRATU nationality!!! Pista: Begiratu B letra.)
Ordu pare bat lo eginda iritxi naiz Ahmadabad-era. Istambuleko egunataz gogoratzen daramat egun osoa. Aireportura sartu eta KRISTON jende pila, ostian kola inmigration gurutzatzeko. Donostiko alde zaharrean Santo Tomas egunean bezala. Lehenengo nola ez mundu guztiari tenperatura (gripeakin kontuz, onea irixten bada, matantza ingo du) eta gero medikoen galderak erantzutera. Dena igaro ondoren. Polizien kolara. Kasi-kasi ez didate gurutzatzen utzi. Polizia tonto jarri da. Indian helbide bat eman behar nuela, zeozer pasatzen bazen ni bilatzeko. Ni flipatzen. Ez reserbaik, ez mapaik, ezta ideik hiriari buruz. (Ne informazioa jakin nahi badezute. Konparazio errez bat. Imaginatu Berlin, Paris, Roma, europako edozein hiri handi batera zoaztela eta zuen informazio bakarra Europako mapa bat da. Ba horrelaxe nago. Indiako mapa txiki-txiki batekin. 6 hilabete igarotzera. Zertako geyo?). Poliziari esplikatzen ez nekala reserbarik. Gainera bihar banijoala hemendik eta helbideak gaur bakarrik balioko zuela. 6 hilabeterako reserbarik ez neukala. Polizia EZETZ ta EZETZ. Azkenean 3 gazte (bertako langileak) inguratu dira eta beraiei esplikatzen egoera (poliziak ingelesa oso gutxi zekien). Beraiek hasieran polizian alde. Reserbarenbat euki behar nuela. Ez da posible!! Azkenean bajo bajo hitz egiten konbentzitu ditut edozein hotelen izena jartzeko inmigrazio paperean eta fuera. Nahi bazuten bertara joango nintzela (merkea baldin bazen). Usteut hotel bat asmatu dutela eta polizia kontentu geratu da. Ya behin muga igaro ondoren gazteekin hitz egiten egon naiz eta batek bere etxera gonbidatu nau. Kriston lotxa emateit bertara jutia, baina bazpare helbidea ongi jaso dut. Usteut bihar atxaldean edo bixitan pasako naizela. Gainea ne super memoriakin ez dakit ezagutuko nuen. Igual atea irekitzen du eta ez dut ezagutzen. Goizeko 5tan seko lo nengoen. Auskalo... enteatuko zazte.
Aireportutik atera eta oaindik jende geyo atean zain. Ezin nuen sinetsi. Goizeko 5tak eta aireportua gainezka. Busa bilatzen hasi naiz. Kaskagor-kaskagor, taxi eta rickshaw guztiei ezetz esaten. Aireportuan frentean txozna estiloko batzuk zeuden. Gestorana eta taluan postua falta zen. Gerturatu naiz eta kriston giroa, jateko postuak, edateko eta gehien arritu nauena errezatzeko txoznak.
Beste bueltatxo bat eta rickshaw batek dena esplikatu dit. Aste honetan, 8 egunez, (juxtu gaur hasi da) hemengo musulman guztiak peregrinajean doaz mekara. Hegazkin guztiak gauez dira eta horregatik horrelako antolakuntza. Tipuk esaten zun... mekara 2 dijuzte eta beste guztiak girora etortzen dira (autobus beteak seinalatuz). 3 ordu aireportuan bueltaka. Ia ia bertan geratu naiz erromeri giroan. Autobusa nondik ateratzen zen informatzeko aireportu erdiarekin hitz egin dut. BAtzuk alde batera bidaltzen dizute, bestek beste aldera, bestik ez dagoela, bestik beranduago, .... Denak informazio ezberdina ematen zuten. Nola ez 3 ordutan hemengo tearekin maitemindu naiz. 5 rupia baino gutxiago balio ditu (1 euro = 69 rupia). Aireportuan 2 hartu ditut. Hemengoa esnearekin da. Ebaki arraro baten gustoa hartzen diot. Espeziekin bezala. MUNDIALA!!!
Azkenean gizon heldu batekin (67 urte) hitz egiten egon naiz eta peregrinaje kontuarengatik ez omen dago autobus zerbitzu normalik. Denak reserbatu omen dituzte musulmanek!! Bere rickshawean eramango zidala indio prezioan. Amore eman beharra izan dut. Ez naiz damutzen. Tipua oso oso jatorra. Bide osoa atzera begira, nirekin hizketan. A ze limada pila. Ez dugu zeozer jo indian dauden santo guztiai esker. Aireportutik atera eta 50 metrora lenengo geldialdia. Te batera gonbidatu nau. Bertatik zentrora tur-tur-tur. Bere batailita guztiak entzuten oso ongi pasa dut.
Rickshawak argazkiko motoak dira
Zentroan utzi nau eta 2 ordutxo turismo bulegoa bilatzen. Lenengo kontaktua indiako gizartearekin oso berezia. Kaleko jendearen 80% agurtzen nau. Horietako 40% zeozer esaten hasten da. Norbaitekin hitz egiten ari bazara, inguruko jende guztia gerturatzen da. Norbaiti zeozer galdetzen banion derepente 15 pertsona inguruan dena entzuten. Inguruan esaten dudanean ondo-ondoan da. Ia ia ikutzen. Oso jende jatorra ematen du baina informazio kontuarekin 0 patatero. Turismo bulegoa oraindik ez dut bilatu. Pertsona bakoitzak leku ezberdinera bidaltzen nau. Eskerrak guest-house (hemen hotel merkeak) bat bilatu dudala. Ez zidaten comon room-a saldu nahi baina azkenean lortu dut. Gaua 1,3 euro. Hemengo gelak gainera ez dira eguneko ordaintzen, 24 ordurako hartzen duzu. Beraz sartzen zaren ordua ongi apuntatu eta 24 ordu barru bukatu da. Goizeko 9ak ziren eta zuzenean lotara. Eguerdiko 2tan esnatu naiz. Zeozer bazkaldu dut eta korrika internet bilatzera joan naiz zuei idazteko.
ba: e e e eso eeee eso es to toto toto todo a aa a a AMIGOS!!!
Hurrengoan gehiago!!
Mxk!!
dd
Azkenean Indian nago. Ezin dut sinetsi. Sirian horrenbeste aldiz hontaz hitz egin ondoren lehenago egon banintz bezala sentitzen naiz. Iritsi naizen momentutik lasai-lasai. Batzuk esango luketen bezala.... UNA PAZ INTERIOR...
Atzo eguna oso ongi hasi nuen (lo hartu nun!!!) baina nola oso prekabitua naizen ez zen ezer pasa. Hurrengo busa hartu eta alare aspertzeko denbua euki nun aireportuan. Damaskotik - Sharjahrako bidea earki, seko lo. Emiratoetan esan bezala aireportu barnean 10 ordutxo. Eskerrak smoking room zeukala bestela zeozer emateit bertan. Damaskoko duti free-an erosi nun kartoia... ezetz asmatu zenbatin?.......4 euro!! Mania hartuko diazue beti inbiria ematen... Enaut txintxo!!!
Sharjahko aireportuko ordutxoak bastante auro igaro zian eta enteratu nintzenerako berriz abioira.
Parentesis: ( asian low cost kopania onak daude, ryanair eta easyjet bezalakoak. Nik erabili dudanak air arabia izena du. Sartu mesedez bere web orrian (airarabia.com) eta edozein hegaldi reserbatzen hasi. Zuek lasai ez duzue ezer ordaindu behar. Hegaldia aukeratu bezain laxter, bidaiariaren datuak eskatzen ditu. BEGIRATU nationality!!! Pista: Begiratu B letra.)
Ordu pare bat lo eginda iritxi naiz Ahmadabad-era. Istambuleko egunataz gogoratzen daramat egun osoa. Aireportura sartu eta KRISTON jende pila, ostian kola inmigration gurutzatzeko. Donostiko alde zaharrean Santo Tomas egunean bezala. Lehenengo nola ez mundu guztiari tenperatura (gripeakin kontuz, onea irixten bada, matantza ingo du) eta gero medikoen galderak erantzutera. Dena igaro ondoren. Polizien kolara. Kasi-kasi ez didate gurutzatzen utzi. Polizia tonto jarri da. Indian helbide bat eman behar nuela, zeozer pasatzen bazen ni bilatzeko. Ni flipatzen. Ez reserbaik, ez mapaik, ezta ideik hiriari buruz. (Ne informazioa jakin nahi badezute. Konparazio errez bat. Imaginatu Berlin, Paris, Roma, europako edozein hiri handi batera zoaztela eta zuen informazio bakarra Europako mapa bat da. Ba horrelaxe nago. Indiako mapa txiki-txiki batekin. 6 hilabete igarotzera. Zertako geyo?). Poliziari esplikatzen ez nekala reserbarik. Gainera bihar banijoala hemendik eta helbideak gaur bakarrik balioko zuela. 6 hilabeterako reserbarik ez neukala. Polizia EZETZ ta EZETZ. Azkenean 3 gazte (bertako langileak) inguratu dira eta beraiei esplikatzen egoera (poliziak ingelesa oso gutxi zekien). Beraiek hasieran polizian alde. Reserbarenbat euki behar nuela. Ez da posible!! Azkenean bajo bajo hitz egiten konbentzitu ditut edozein hotelen izena jartzeko inmigrazio paperean eta fuera. Nahi bazuten bertara joango nintzela (merkea baldin bazen). Usteut hotel bat asmatu dutela eta polizia kontentu geratu da. Ya behin muga igaro ondoren gazteekin hitz egiten egon naiz eta batek bere etxera gonbidatu nau. Kriston lotxa emateit bertara jutia, baina bazpare helbidea ongi jaso dut. Usteut bihar atxaldean edo bixitan pasako naizela. Gainea ne super memoriakin ez dakit ezagutuko nuen. Igual atea irekitzen du eta ez dut ezagutzen. Goizeko 5tan seko lo nengoen. Auskalo... enteatuko zazte.
Aireportutik atera eta oaindik jende geyo atean zain. Ezin nuen sinetsi. Goizeko 5tak eta aireportua gainezka. Busa bilatzen hasi naiz. Kaskagor-kaskagor, taxi eta rickshaw guztiei ezetz esaten. Aireportuan frentean txozna estiloko batzuk zeuden. Gestorana eta taluan postua falta zen. Gerturatu naiz eta kriston giroa, jateko postuak, edateko eta gehien arritu nauena errezatzeko txoznak.
Beste bueltatxo bat eta rickshaw batek dena esplikatu dit. Aste honetan, 8 egunez, (juxtu gaur hasi da) hemengo musulman guztiak peregrinajean doaz mekara. Hegazkin guztiak gauez dira eta horregatik horrelako antolakuntza. Tipuk esaten zun... mekara 2 dijuzte eta beste guztiak girora etortzen dira (autobus beteak seinalatuz). 3 ordu aireportuan bueltaka. Ia ia bertan geratu naiz erromeri giroan. Autobusa nondik ateratzen zen informatzeko aireportu erdiarekin hitz egin dut. BAtzuk alde batera bidaltzen dizute, bestek beste aldera, bestik ez dagoela, bestik beranduago, .... Denak informazio ezberdina ematen zuten. Nola ez 3 ordutan hemengo tearekin maitemindu naiz. 5 rupia baino gutxiago balio ditu (1 euro = 69 rupia). Aireportuan 2 hartu ditut. Hemengoa esnearekin da. Ebaki arraro baten gustoa hartzen diot. Espeziekin bezala. MUNDIALA!!!
Azkenean gizon heldu batekin (67 urte) hitz egiten egon naiz eta peregrinaje kontuarengatik ez omen dago autobus zerbitzu normalik. Denak reserbatu omen dituzte musulmanek!! Bere rickshawean eramango zidala indio prezioan. Amore eman beharra izan dut. Ez naiz damutzen. Tipua oso oso jatorra. Bide osoa atzera begira, nirekin hizketan. A ze limada pila. Ez dugu zeozer jo indian dauden santo guztiai esker. Aireportutik atera eta 50 metrora lenengo geldialdia. Te batera gonbidatu nau. Bertatik zentrora tur-tur-tur. Bere batailita guztiak entzuten oso ongi pasa dut.
Rickshawak argazkiko motoak dira
Zentroan utzi nau eta 2 ordutxo turismo bulegoa bilatzen. Lenengo kontaktua indiako gizartearekin oso berezia. Kaleko jendearen 80% agurtzen nau. Horietako 40% zeozer esaten hasten da. Norbaitekin hitz egiten ari bazara, inguruko jende guztia gerturatzen da. Norbaiti zeozer galdetzen banion derepente 15 pertsona inguruan dena entzuten. Inguruan esaten dudanean ondo-ondoan da. Ia ia ikutzen. Oso jende jatorra ematen du baina informazio kontuarekin 0 patatero. Turismo bulegoa oraindik ez dut bilatu. Pertsona bakoitzak leku ezberdinera bidaltzen nau. Eskerrak guest-house (hemen hotel merkeak) bat bilatu dudala. Ez zidaten comon room-a saldu nahi baina azkenean lortu dut. Gaua 1,3 euro. Hemengo gelak gainera ez dira eguneko ordaintzen, 24 ordurako hartzen duzu. Beraz sartzen zaren ordua ongi apuntatu eta 24 ordu barru bukatu da. Goizeko 9ak ziren eta zuzenean lotara. Eguerdiko 2tan esnatu naiz. Zeozer bazkaldu dut eta korrika internet bilatzera joan naiz zuei idazteko.ba: e e e eso eeee eso es to toto toto todo a aa a a AMIGOS!!!
Hurrengoan gehiago!!
Mxk!!
dd
2009(e)ko azaroaren 10(a), asteartea
2 hilabete eta egun bat ZUENGANDIK HURRUN!!
Kaixooooooo!!!
Eskerrik asko Nora!! Etxekolanak oso ongi egin dituzu. Esan Suhazikoei ronda batera gonbidatzeko nik ordainduko dudala itzultzean.
Eskerrik asko Maite! Beiruteko gonbidapenak asko tentatu nau baina garestiegi ateratzen zait bixitan joatea. Horren gertu eta ezin joan. Beste behin bisadoen joku zikina. Zure helbidea oso ongi gordea daukat.
Bukatzen ari da Ekialde hurbileko egonaldia. Bihar goizean (Izeba gaizki ulertu zenuen. 11an 9tan, ez 9an 11tan) hegazkinean berriz. Esan didate Indian tren asko daudela eta Euskotrenen estazioa fijo arrapatuko dudala. Atzo konturatu nintzen irten nintzen egunaren magia. 09/09/09...jijiji.. 2 hilabete pasa behar konturatzeko. Ea noiz itzultzen naizen.. baliteke 10/10/10 edo 11/11/11an....Nork daki?
3 egun bakarrik Damaskon paseatzen ibili ondoren, atzo Silbeira Italiarra itzuli zen (Conrado izena du, Olatz). Igandean joateko esan ziguten Indiako enbajadan. Igande goizean puntual hantxe nengoen pasaportea eskuan neukala, urduri... Iritxi eta mundua lurrera...(ez altzen lurrikara EH-n sumatu). Enbajadorearekin bilera egin beharra neukala, nire zain zegoela. Ai AMA!! Ya ne buruan berriz ukapena zegoen. Dardarka atean zahin nengoen bitartean plan b pentsatzen egon nintzen. Jordaniara joan, bertatik ferriz Egiptora eta Afrikan murgildu. Asiatik ihesi. Enbajadorearen gelan sartu nintzen eta ordu bete hitz egiten egon ginen. Hasieran oso gaizki nengoen, gero oso gustora. Bere gelako mapa mundian EH-a non zegoen esplikatzen egon nitzaion eta zein polita zein. Joan beharra zeukala. Bileraren arrazoia: bisado multiplea eskatu nuela. Hemen atzerritarrei ez omen diete multiplea ematen. Jatorrizko herrialdean eskatu behar omen da. Nik multiplea behar dut. Bangladesh eta Nepal ikusteko. Nire bizitza kontau nion eta azkenean ez zegoela arazorik. TOMA TOMA TOMA!!! Gauza bakarra behar zuela. Nire DNI-aren fotokopia eta orijinala (konparatzeko). Kasualidadez motxilan barruan daramat. Pasaportea bertan utzi eta atzo joan nintzen bila. Ideia bat egin dezazuen ordu bat lehenago enbajadaren atean exerita nengoen liburua irakurtzen. Pasaportea eman zidanean sekretariak... ireki eta bertan zegoela (bisadoa) ikusi nuen. Ez egin farre baina bisadoari muxuka hasi nintzen eta sekretariari Sukram ta Sukram. Erdi dantzan atera nintzen embajadako atetik. 6 hilabeterako bisadoa eman didate.
Gaur zuengandik despeditzen naiz. Zuen erantzunak eta hurrengo kronika Ahmedabad-etik jasoko ditut eta duzue. Datu labur batzuk: Berez 3 ordu eta erdiko diferentzia dago EH-rekin baina duela gutxi ordua aldatu duzuenez (Indian ez da aldatzen) momentu honetan 4,5 eko desfasea dago. Duela 2 egun 35 gradu egiten zituen, etab.
Biharko eguna oso luzea izango da, beraz zuek energia bidali. 10 ordu egon beharra daukat Emiratoetako aireportu batean indiako hegazkinaren zain. Ez naiz aireportutik aterako bestela bisadoa ordaindu beharra daukat. Gaueko 12:35tan ateratzen naiz bertatik eta Indiara goizeko 04:35tan iritxi. Ea zer aurkitzen dudan bertan.
Beti bezala besarkadak denentzako!!
ta Mxk hor zaudeten 3 neskatxa polit ta gazteei. (Zuentzako Amatxo, Izeba ta Naiara)
PD: AsiN son las cosas y asiN se las he comentado...jijiji (ezin izan dut ebitatu)
Eskerrik asko Nora!! Etxekolanak oso ongi egin dituzu. Esan Suhazikoei ronda batera gonbidatzeko nik ordainduko dudala itzultzean.
Eskerrik asko Maite! Beiruteko gonbidapenak asko tentatu nau baina garestiegi ateratzen zait bixitan joatea. Horren gertu eta ezin joan. Beste behin bisadoen joku zikina. Zure helbidea oso ongi gordea daukat.
Bukatzen ari da Ekialde hurbileko egonaldia. Bihar goizean (Izeba gaizki ulertu zenuen. 11an 9tan, ez 9an 11tan) hegazkinean berriz. Esan didate Indian tren asko daudela eta Euskotrenen estazioa fijo arrapatuko dudala. Atzo konturatu nintzen irten nintzen egunaren magia. 09/09/09...jijiji.. 2 hilabete pasa behar konturatzeko. Ea noiz itzultzen naizen.. baliteke 10/10/10 edo 11/11/11an....Nork daki?
3 egun bakarrik Damaskon paseatzen ibili ondoren, atzo Silbeira Italiarra itzuli zen (Conrado izena du, Olatz). Igandean joateko esan ziguten Indiako enbajadan. Igande goizean puntual hantxe nengoen pasaportea eskuan neukala, urduri... Iritxi eta mundua lurrera...(ez altzen lurrikara EH-n sumatu). Enbajadorearekin bilera egin beharra neukala, nire zain zegoela. Ai AMA!! Ya ne buruan berriz ukapena zegoen. Dardarka atean zahin nengoen bitartean plan b pentsatzen egon nintzen. Jordaniara joan, bertatik ferriz Egiptora eta Afrikan murgildu. Asiatik ihesi. Enbajadorearen gelan sartu nintzen eta ordu bete hitz egiten egon ginen. Hasieran oso gaizki nengoen, gero oso gustora. Bere gelako mapa mundian EH-a non zegoen esplikatzen egon nitzaion eta zein polita zein. Joan beharra zeukala. Bileraren arrazoia: bisado multiplea eskatu nuela. Hemen atzerritarrei ez omen diete multiplea ematen. Jatorrizko herrialdean eskatu behar omen da. Nik multiplea behar dut. Bangladesh eta Nepal ikusteko. Nire bizitza kontau nion eta azkenean ez zegoela arazorik. TOMA TOMA TOMA!!! Gauza bakarra behar zuela. Nire DNI-aren fotokopia eta orijinala (konparatzeko). Kasualidadez motxilan barruan daramat. Pasaportea bertan utzi eta atzo joan nintzen bila. Ideia bat egin dezazuen ordu bat lehenago enbajadaren atean exerita nengoen liburua irakurtzen. Pasaportea eman zidanean sekretariak... ireki eta bertan zegoela (bisadoa) ikusi nuen. Ez egin farre baina bisadoari muxuka hasi nintzen eta sekretariari Sukram ta Sukram. Erdi dantzan atera nintzen embajadako atetik. 6 hilabeterako bisadoa eman didate.
Gaur zuengandik despeditzen naiz. Zuen erantzunak eta hurrengo kronika Ahmedabad-etik jasoko ditut eta duzue. Datu labur batzuk: Berez 3 ordu eta erdiko diferentzia dago EH-rekin baina duela gutxi ordua aldatu duzuenez (Indian ez da aldatzen) momentu honetan 4,5 eko desfasea dago. Duela 2 egun 35 gradu egiten zituen, etab.
Biharko eguna oso luzea izango da, beraz zuek energia bidali. 10 ordu egon beharra daukat Emiratoetako aireportu batean indiako hegazkinaren zain. Ez naiz aireportutik aterako bestela bisadoa ordaindu beharra daukat. Gaueko 12:35tan ateratzen naiz bertatik eta Indiara goizeko 04:35tan iritxi. Ea zer aurkitzen dudan bertan.
Beti bezala besarkadak denentzako!!
ta Mxk hor zaudeten 3 neskatxa polit ta gazteei. (Zuentzako Amatxo, Izeba ta Naiara)
PD: AsiN son las cosas y asiN se las he comentado...jijiji (ezin izan dut ebitatu)
2009(e)ko azaroaren 5(a), osteguna
Damaskon etxean bezala
Kaixooo!!!
Ongi etorri Saray!!!
Ze txintxo portatu zazten. Ezta batek ez dut kritikatu olerkia, ezin dut sinetsi.
Beno ba gaur Damaskon daramadan astearen laburpen txikia egiten saiatuko naiz. Hasieran hotel batean nengoen teilatuan lotan (5 euro gaua gosariakin). 3 egun euritan pasa genituen eta jendea keja ta keja ibili zen. Nik earki lo in dut. Euriak asko relajatzen nau. Gainera nola ez lekurik oberenean nengoen. Jendeari lo zakua ta arropa busti zitzaizkion ta neri ezertxo. Berriz zortea nere alboan. 3 egun ondoren korear bikote bat inguruko hoteletan lekua bilatzen hasi zen eta eguerdian informea ekarri zutenean, esin sinetsi!! Gela dobleak, tripleak eta bakarkakoak teilatua baino merkeago. MEKAGUEN LONELY PLANET!!! Biblia deitzen diogun liburuek errua da dena. Hotel bat famatu bilakatzen dutenean mundu guztia bertara doa eta nola ez honek prezioak igotzen ditu. Gainera beti jendez betea zegoenez ez ziguten deskonturik ere egin teilatuko pistinarengatik. "Sleeping pool" deitzen genion teilatuko gelari. Azkenean espantada general. Teilatuan geunden guztiak martxa. Kuadrila bat egin genuen eta denak elkarrekin beste hotel batera joan ginen. 7ko talde ginen. Hona hemen deskribapena:
3 korear. Bikote bat eta kimika ikasten ari den neska gazte bat. Bikoteko neskak 4 urte daramatza bidaiatzen eta tarteka mutila etortzen zaio bixitan. Kagate!!
Txinatarra: Londres - Katmandu bizikletaz egiten ari dena. Dagoeneko 4 aldiz kointziditu dut bidaian berekin. Oso oso ongi ematen gara eta anai zaharra bezala zaintzen nau. 37 urte dauzka. Argazkilaria da eta bidai aldizkarietara saldu nahi ditut ondoren artikulo batzuk. Esponsorra ta dena dauka.
Silbeira Italiarra: Ne idoloa bilakatu den 40 urteko italiar bat. Zuek imajinatu behar dezute Silbeira bertsolaria eta pakistango taliban baten arteko mezkla. Kriston pertsona interesantia ta oso graziosua. Mundu guztiak galdetzen dio nongoa den (normala itxura horrekin) eta berak beti Japoniarra dela esaten du. Arridura aurpegia jartzen badute Japoniako iparraldekoa dela. Errusia parekoa. Kriston parrak bota ditut beakin. 9 aldiz egon da Indian. Orain nirekin batera Indiako bisadoaren zain dago. Elkarrekin eskatu genuen. Begetarianoa eta abstemioa. Urtean 2 hilabete obran lanean ibiltzen da bere herrian kontraturik gabe eta beste guztia bidaiatzen pasatzen du. Furgoneta batean bizi da.
Poloniarra: Gurekin etorri zen baina ez genuen gehiegi ezagutzen. Ostian txaposua baina oso jatorra. Ez dut uste gehiegi integratu zenik.
Enaut: Biarritzera lagunekin egun pasa joan zen eta lagunak galdu zituen. Oiartzunera ezin itzuli ikusi zenean aireportua autobus estazioarekin nahastu eta hegazkinez Istambulera joan zen. Esaten duenez oraindik H2 autobusaren bila omen dabil. Eta kaletik mundu guztiari galdetzen dio ea Euskotrenen parada non dagoen. Bastante tipo zelebria. Usteut norabidez nahastu zela noizbait eta ez dela oraindik konturatu.
Bueno panorama esplikatu eta gero hotela. 3 korearrak gela hirukoitzean eta 4 gizonak laukoan. Prezioa: txan txan txan.... gaua 3 euro ta oberena..... SUKALDEA erabili genezaken. Lehenengo gauean nola ez kuadrilako afaria antolatu genuen. Silbeirak pasta egin zuen eta txinatarrak zopa pikantea. Hoteleko pasiloa okupatu genuen eta ia hoteletik bota ziguten. Hotelean turista guztiak arabeak ziren. Bigarren egunean denak elkarrekin mendira joan ginen. ESKERRIK ASKO NORA!!! Nire zorteak beste behin muga guztiak gainditu ditu eta lenengo bixita fisioterapueta batena izan behar. Belauna etxo una mierda neukan eta berari esker berria bezala nago orain.
Gauean korearrek egin zuten afaria. Arroz pikantea barazkiekin.
Gaur (hirugarren eguna) hotelean ez digute geratzen utzi. Reserbak zeuzkaten aitzakiarekin. Italiarra, polakoa eta koreako kimikaria beste herri batera joan dira egun batzuk pasatzera. Ni txinatarrarekin beste hotel batean nago. Senegaldarrentzako hotel bat da. Denak beltzak dira bera eta ni izan ezik. Gela bikoitza 6 euro. Prezioak hobetzen goaz. Txinatarra bihar Iranera doa eta bakarrik geratzen naiz berriro. Hotelean gela konpartituak daude oraindik merkeagoak asike senegaldarren artean lotan bihar. Gaua 2,5euro.
Amaitzeko zozketaren irabazlea esan behar dut. Ze zaila!! tik tak tik tak.... LIERNIK irabazi du lehen saria. Hiruak asmatu dituzu. A ze abilidadea! Zure oparia egun batzuk barru bidaliko dizut. Ezin dizut esan zer den. Disfrutatu!!
ahhh... hegazkin txartela erosi dut dagoeneko. 11an goizeko 9tan indiarako bidean egongo naiz.
Mxk denai!!! Zaindu!
PD: Barkatu... ikusi al du norbaitek non dagoen Euskotreneko parada Damaskon? edo H2a non geratzen den?
Ongi etorri Saray!!!
Ze txintxo portatu zazten. Ezta batek ez dut kritikatu olerkia, ezin dut sinetsi.
Beno ba gaur Damaskon daramadan astearen laburpen txikia egiten saiatuko naiz. Hasieran hotel batean nengoen teilatuan lotan (5 euro gaua gosariakin). 3 egun euritan pasa genituen eta jendea keja ta keja ibili zen. Nik earki lo in dut. Euriak asko relajatzen nau. Gainera nola ez lekurik oberenean nengoen. Jendeari lo zakua ta arropa busti zitzaizkion ta neri ezertxo. Berriz zortea nere alboan. 3 egun ondoren korear bikote bat inguruko hoteletan lekua bilatzen hasi zen eta eguerdian informea ekarri zutenean, esin sinetsi!! Gela dobleak, tripleak eta bakarkakoak teilatua baino merkeago. MEKAGUEN LONELY PLANET!!! Biblia deitzen diogun liburuek errua da dena. Hotel bat famatu bilakatzen dutenean mundu guztia bertara doa eta nola ez honek prezioak igotzen ditu. Gainera beti jendez betea zegoenez ez ziguten deskonturik ere egin teilatuko pistinarengatik. "Sleeping pool" deitzen genion teilatuko gelari. Azkenean espantada general. Teilatuan geunden guztiak martxa. Kuadrila bat egin genuen eta denak elkarrekin beste hotel batera joan ginen. 7ko talde ginen. Hona hemen deskribapena:
3 korear. Bikote bat eta kimika ikasten ari den neska gazte bat. Bikoteko neskak 4 urte daramatza bidaiatzen eta tarteka mutila etortzen zaio bixitan. Kagate!!
Txinatarra: Londres - Katmandu bizikletaz egiten ari dena. Dagoeneko 4 aldiz kointziditu dut bidaian berekin. Oso oso ongi ematen gara eta anai zaharra bezala zaintzen nau. 37 urte dauzka. Argazkilaria da eta bidai aldizkarietara saldu nahi ditut ondoren artikulo batzuk. Esponsorra ta dena dauka.
Silbeira Italiarra: Ne idoloa bilakatu den 40 urteko italiar bat. Zuek imajinatu behar dezute Silbeira bertsolaria eta pakistango taliban baten arteko mezkla. Kriston pertsona interesantia ta oso graziosua. Mundu guztiak galdetzen dio nongoa den (normala itxura horrekin) eta berak beti Japoniarra dela esaten du. Arridura aurpegia jartzen badute Japoniako iparraldekoa dela. Errusia parekoa. Kriston parrak bota ditut beakin. 9 aldiz egon da Indian. Orain nirekin batera Indiako bisadoaren zain dago. Elkarrekin eskatu genuen. Begetarianoa eta abstemioa. Urtean 2 hilabete obran lanean ibiltzen da bere herrian kontraturik gabe eta beste guztia bidaiatzen pasatzen du. Furgoneta batean bizi da.
Poloniarra: Gurekin etorri zen baina ez genuen gehiegi ezagutzen. Ostian txaposua baina oso jatorra. Ez dut uste gehiegi integratu zenik.
Enaut: Biarritzera lagunekin egun pasa joan zen eta lagunak galdu zituen. Oiartzunera ezin itzuli ikusi zenean aireportua autobus estazioarekin nahastu eta hegazkinez Istambulera joan zen. Esaten duenez oraindik H2 autobusaren bila omen dabil. Eta kaletik mundu guztiari galdetzen dio ea Euskotrenen parada non dagoen. Bastante tipo zelebria. Usteut norabidez nahastu zela noizbait eta ez dela oraindik konturatu.
Bueno panorama esplikatu eta gero hotela. 3 korearrak gela hirukoitzean eta 4 gizonak laukoan. Prezioa: txan txan txan.... gaua 3 euro ta oberena..... SUKALDEA erabili genezaken. Lehenengo gauean nola ez kuadrilako afaria antolatu genuen. Silbeirak pasta egin zuen eta txinatarrak zopa pikantea. Hoteleko pasiloa okupatu genuen eta ia hoteletik bota ziguten. Hotelean turista guztiak arabeak ziren. Bigarren egunean denak elkarrekin mendira joan ginen. ESKERRIK ASKO NORA!!! Nire zorteak beste behin muga guztiak gainditu ditu eta lenengo bixita fisioterapueta batena izan behar. Belauna etxo una mierda neukan eta berari esker berria bezala nago orain.
Gauean korearrek egin zuten afaria. Arroz pikantea barazkiekin.
Gaur (hirugarren eguna) hotelean ez digute geratzen utzi. Reserbak zeuzkaten aitzakiarekin. Italiarra, polakoa eta koreako kimikaria beste herri batera joan dira egun batzuk pasatzera. Ni txinatarrarekin beste hotel batean nago. Senegaldarrentzako hotel bat da. Denak beltzak dira bera eta ni izan ezik. Gela bikoitza 6 euro. Prezioak hobetzen goaz. Txinatarra bihar Iranera doa eta bakarrik geratzen naiz berriro. Hotelean gela konpartituak daude oraindik merkeagoak asike senegaldarren artean lotan bihar. Gaua 2,5euro.
Amaitzeko zozketaren irabazlea esan behar dut. Ze zaila!! tik tak tik tak.... LIERNIK irabazi du lehen saria. Hiruak asmatu dituzu. A ze abilidadea! Zure oparia egun batzuk barru bidaliko dizut. Ezin dizut esan zer den. Disfrutatu!!
ahhh... hegazkin txartela erosi dut dagoeneko. 11an goizeko 9tan indiarako bidean egongo naiz.
Mxk denai!!! Zaindu!
PD: Barkatu... ikusi al du norbaitek non dagoen Euskotreneko parada Damaskon? edo H2a non geratzen den?
2009(e)ko azaroaren 1(a), igandea
Indiako visaduan zai Damascon!!
Kaixo!!!
Aste honetako kronikak ez dira abentura zaleentzat izango. 10 egun egon behar dut Damascon Indiako visadoan zai. Iraurri, jendiakin egon, interneten ibili (10 orduko bonoa hartu dut, nahi duenak msg-an hitz egin ordua ta egun jarri) ta indarrak hartu India beso hartean gogor estutzeko.
3 egun daramatzat hemen eta dagoeneko 10 pertsona baino geyo ezagutu ditut. Egunero jende ezberdinakin paseatzen eta berriketan. Oso relajantea.
Gaur (nahiz eta beldur ta lotsa ikaragarria eman) olerkitxo bat idatzi nahi dut hemen. Lengo egunean hotelean geratu zena. Asike nahi duzuen guztiak alde egin dezakezue.
Mxk denai ta Eskerrik asko hor egoteagatik!!
PD: Unai jasoit hire emaila azkenian. Aste hontan denai erantzungo sin falta. Eskerrik asko!
-------------------------------------------------
ZORIONTASUNA vs BELDURRA:
Zoriontasuna ezagutu dut
Zoriontasunean bizi izan naiz
Egunero zoriontasuna bilatzen
Esnatu bezain laixter
Zoriontasunaren beso gozoetan lokartu nahi dut
Esnatu ere bai
Irriparrek ez dutela preziorik ikasi nuen,
nire soldatak irriparretan kobratzen saiatu naiz beti
Taberna guztietan (eta Tajon) aurpegi alaia prest,
irriparren kanbioak bailiran bezala
Oso indartxua da zoriontasuna
baina
barruko zuloekin ezin izan du
INOIZ
Beldurrez bizi naiz
Zoriontasunaren itzalean aurkitzen dut beti
Honek alde egin bezain laixter nire jabe izateko
Urteetako burruka
Ezin beldurrari ihes egin
Zoriontasuna bilatzen
batzutan aurkitzen
Beldurrak beti aurkitzen nau
Nire baitan dago
Nirekin doa leku guztietara
Korrika hasi nahi dut
ea nekatzen den nirekin batera
Baraualdia egingo dut
ea gosez hiltzen dudan
36 orduz lo egongo naiz
ea betirako lokartzen den
Edo 3 egunez esna
lokartzen denean ixil-ixilik alde egiteko
BAINA
guzti horrek BELDURTZEN NAU!
PD: barkatu falta ortografiko guztiak
Aste honetako kronikak ez dira abentura zaleentzat izango. 10 egun egon behar dut Damascon Indiako visadoan zai. Iraurri, jendiakin egon, interneten ibili (10 orduko bonoa hartu dut, nahi duenak msg-an hitz egin ordua ta egun jarri) ta indarrak hartu India beso hartean gogor estutzeko.
3 egun daramatzat hemen eta dagoeneko 10 pertsona baino geyo ezagutu ditut. Egunero jende ezberdinakin paseatzen eta berriketan. Oso relajantea.
Gaur (nahiz eta beldur ta lotsa ikaragarria eman) olerkitxo bat idatzi nahi dut hemen. Lengo egunean hotelean geratu zena. Asike nahi duzuen guztiak alde egin dezakezue.
Mxk denai ta Eskerrik asko hor egoteagatik!!
PD: Unai jasoit hire emaila azkenian. Aste hontan denai erantzungo sin falta. Eskerrik asko!
-------------------------------------------------
ZORIONTASUNA vs BELDURRA:
Zoriontasuna ezagutu dut
Zoriontasunean bizi izan naiz
Egunero zoriontasuna bilatzen
Esnatu bezain laixter
Zoriontasunaren beso gozoetan lokartu nahi dut
Esnatu ere bai
Irriparrek ez dutela preziorik ikasi nuen,
nire soldatak irriparretan kobratzen saiatu naiz beti
Taberna guztietan (eta Tajon) aurpegi alaia prest,
irriparren kanbioak bailiran bezala
Oso indartxua da zoriontasuna
baina
barruko zuloekin ezin izan du
INOIZ
Beldurrez bizi naiz
Zoriontasunaren itzalean aurkitzen dut beti
Honek alde egin bezain laixter nire jabe izateko
Urteetako burruka
Ezin beldurrari ihes egin
Zoriontasuna bilatzen
batzutan aurkitzen
Beldurrak beti aurkitzen nau
Nire baitan dago
Nirekin doa leku guztietara
Korrika hasi nahi dut
ea nekatzen den nirekin batera
Baraualdia egingo dut
ea gosez hiltzen dudan
36 orduz lo egongo naiz
ea betirako lokartzen den
Edo 3 egunez esna
lokartzen denean ixil-ixilik alde egiteko
BAINA
guzti horrek BELDURTZEN NAU!
PD: barkatu falta ortografiko guztiak
2009(e)ko urriaren 30(a), ostirala
Berriz normaltasuna!!! Indiara noa!!!
Kaixoooooo!!!!!Joe.... a ze erantzun festa. Emozionatu in naiz. Eskerrik asko idatzi duzuten guztiei. Arritua gelditu naiz ze azkartasunarekin erantzuten duzuen. Idatzitako hitz bakoitza irentsi dut, argazkiko kea bezala. (Ammanen, Nargilea erretzen balkoian, Nora ta Luisekin)
Ya bukatu dira desesperazioak (oraingoz). Erabakia hartu dut. Leku desegokian begiratzen ari nintzen egazkin ofertak. Turkia, Libano ta Jordania neuzkan buruan. Azkenean merkehena Siria. Nor esango ote zuen? Amman-etik Indiarako egaldiak 100 eurotan daude. Oraindik ez dut biletia erosi, ez baitakit zenbat irauten duen Indiako bisadoaren papeleoak. Gaur enbajada itxia dago asike bihar makinaria martxan berriz.
Erabakia hartu bezain pronto nire zortea berriz agertu da. Jordaniako dirua aldatu nuen eta lehiatilakoak gaizki egin zuen kalkuloa eta dirua irabazi dut. Treneko biletea erostea jun ta gaueko trena hartzea tokatu zitzaidan. Eguneko trenarik merkehena da (1,8 euro). Berez 12tan atera eta goizeko 6tan irixten da. Baina "kasualidadez" gaur gauekoa ondatu egin da bidean eta 9 ordu ta erdi igaro ditugu bidean. Hotelian baino geyo ta obeto in dut lo. 9 orduko loaldia (enaz enteatu trena noiz ondatu den ta geldik eon den 2 ordutaz) bidai honetako merkeena atera zait. Ta rematatzeko hotelera iritxi ta gazte batzuekin berriketan nengoela, batek indiako lonely-planet gida idazten lagundu zuela bota du. 20 hilabete igaro omen ditu Indian. Kriston informazio pila eman dit. Dena prest daukat... bisadua falta!!
Damaskora etortzen naizen 4. aldia da eta etxean bezala sentitzen naiz. Goizean motxilarekin zentrora iritxi naizenean pipak jaten eta Lehendakaris muertos kantatzen joan naiz hoteleraino. (No me hagas coger la bici, nuklearrik bai!!)
Gaur re argazkitxo batzuk dauzkat zuei erakusteko. (egiya oain denak kontentu zaudetela kamara gabe torri nazelako, bestinakin neiko lata mateut)
Gaurko argazkiak Norak (bixitaria) bidali dizkit. Petran ta Amman-en ateratakoak dira.
Unai, Inaki, Gorka ta Ioritz: Zuek ere petran egon zarete. Deskargatu presoen argazkia ta zoomarekin gerturatu banderolara. Os suena? Interrailan eraman genuena da. Nirekin bidaiatu du azken 7 urteetan. Zorte ona ematen dit. Eskuin aldean ez da irakurtzen baina Loreakin Ingalaterran igarotako sinadurak daude. Kubara ere etorri zen baina ez genuen ezer idatzi. Ekaitz ta Lierni zuen gasteizko primak re firmatu zun banderola interrailan. Bilatu be firma.Argazki honetan ikusi dezakezue gurekin batera ibili zen Puerto Rikoko Luis. Usteut berari buruz hitz egin nizuela beste kronikan. Munduari bira ematen ari da 4 hilabetetan.
Jokutxo bat!!!! Ea zeinek asmatzen duen zein naizen edo obe esanda zein den bakoitza. Beirut-eko jokoak ez zuenez partaidetza askorik izan, oraingo honetan oparitxo bat egongo dela abisatzen dut. (Sentitzen dut Nora baina ezin duzu parte hartu)
Amaitzeko, AZKEN ABISUA!!!! Helbideak mesedez!!! Hurrengo astean ez badut emailan ZURE helbidea jasotzen. Postalik gabe geratuko zara bidai osoan.Berriz umore onez nagoela eta olerki bat idatzi dut trenean baina hotelean ahaztu zait. Gaur hemen sartzeko asmoa nuen, hurrengoan izan beharko du.
Mxk!!! Animo bihar abioian Nora!!!
2009(e)ko urriaren 28(a), asteazkena
50 egun, 10 helmuga, 9 oztopo. ATASKATUA NOZ!!!
kAIXO irakurle guztiei!!
Gaur 50 egun betetzen dira Biarritzen agur esan niela Inaki ta Lierniri. Zein hurrun ikusten dudan momentu hura. Zenbat aldiz errepikatu ditudan besarkada horiek nire buruan.
Gaurko kronika oso motxa izango da. Bakarrik jakin dezazuen zein den momentu honetako egoera. Ez aurrera ez atzera. Aleppon nago eta ezin dut hemendik mugitu planaren zati bat lotu arte. 3 bide nagusi dauzkat buruan.
1.- Kurdistanea joan, bertatik Georgiara zeharkatu ta handik Errusian sartuko nintzateke. Moskura joan nahi dut bertan tren Transiberianoa hartzeko. Egia oso erreza ematen duela horrela. Pos UNA MIERDA!! Errusiako visadua oso txungoa dago lortzeko ez baduzu bidai "itxia". Visadoekin erotzen ari naiz. Errusian egingo dudan errutaren detaile guztiak behar dituzte. Gainera transiberianoa hartzen badut Txinako visadoa ere behar dut. 3 Bisado plana martxan jartzeko. Ta pa kolmo super garestia da trenan biletia. 350$. Aunke ne ustez pena merezi du. 7 eguneko trabesia 9000 km. Mosku Pekin. Inpresionantia!!
2.- Turkia ta Kurdistan bixitatu ta Ankaratik abioi merkeren bat lortu. Ez dut lortzen oferta interesanterik. Turkia leku berezia da. Ez dago Europan ezta Asian. Beraz low cost konpainiek ez diote kaso handirik egiten. Prezioak bastante garesti ateratzen zaizkit.
3.- Jordaniara itzuli (berriz). Bertan Amman-etik Royal Jordanian konpainiak Indiara bidai oso merkeak dauzka. Baina Indiako visadoa ere ez dakat ta Aleppon ezin dut lortu.
Zeozer erabaki beharra daukat hemendik mugitu aurretik. Siriatik ateratzen naizen bakoitzean 500 lira ordaindu beharra dauzkat. Beraz turkiara joaten banaiz ta gero Jordaniara itzuli beharra ber badut. 2 aldiz ordaintzera. Paso!! Jordaniara joaten banaiz berriz visadoa atera behar dut. Presupuesto erdia visadoetan utziko dut martxa honetan. Garestiak eta oztopoz beteak. Mekaguen munduko muga guztiak!!! Patera batean sartu ta haizearen esklabu bilakatuko naiz.
Ba hemendik kanbio y korto!! Nazkatua nengoen egazkin ofertak begiratzen eta zuei txapa sartzea erabaki dut.
Mxk!!!
Gaur 50 egun betetzen dira Biarritzen agur esan niela Inaki ta Lierniri. Zein hurrun ikusten dudan momentu hura. Zenbat aldiz errepikatu ditudan besarkada horiek nire buruan.
Gaurko kronika oso motxa izango da. Bakarrik jakin dezazuen zein den momentu honetako egoera. Ez aurrera ez atzera. Aleppon nago eta ezin dut hemendik mugitu planaren zati bat lotu arte. 3 bide nagusi dauzkat buruan.
1.- Kurdistanea joan, bertatik Georgiara zeharkatu ta handik Errusian sartuko nintzateke. Moskura joan nahi dut bertan tren Transiberianoa hartzeko. Egia oso erreza ematen duela horrela. Pos UNA MIERDA!! Errusiako visadua oso txungoa dago lortzeko ez baduzu bidai "itxia". Visadoekin erotzen ari naiz. Errusian egingo dudan errutaren detaile guztiak behar dituzte. Gainera transiberianoa hartzen badut Txinako visadoa ere behar dut. 3 Bisado plana martxan jartzeko. Ta pa kolmo super garestia da trenan biletia. 350$. Aunke ne ustez pena merezi du. 7 eguneko trabesia 9000 km. Mosku Pekin. Inpresionantia!!
2.- Turkia ta Kurdistan bixitatu ta Ankaratik abioi merkeren bat lortu. Ez dut lortzen oferta interesanterik. Turkia leku berezia da. Ez dago Europan ezta Asian. Beraz low cost konpainiek ez diote kaso handirik egiten. Prezioak bastante garesti ateratzen zaizkit.
3.- Jordaniara itzuli (berriz). Bertan Amman-etik Royal Jordanian konpainiak Indiara bidai oso merkeak dauzka. Baina Indiako visadoa ere ez dakat ta Aleppon ezin dut lortu.
Zeozer erabaki beharra daukat hemendik mugitu aurretik. Siriatik ateratzen naizen bakoitzean 500 lira ordaindu beharra dauzkat. Beraz turkiara joaten banaiz ta gero Jordaniara itzuli beharra ber badut. 2 aldiz ordaintzera. Paso!! Jordaniara joaten banaiz berriz visadoa atera behar dut. Presupuesto erdia visadoetan utziko dut martxa honetan. Garestiak eta oztopoz beteak. Mekaguen munduko muga guztiak!!! Patera batean sartu ta haizearen esklabu bilakatuko naiz.
Ba hemendik kanbio y korto!! Nazkatua nengoen egazkin ofertak begiratzen eta zuei txapa sartzea erabaki dut.
Mxk!!!
2009(e)ko urriaren 27(a), asteartea
Argazki geyo ta AGUR IRAN!!!
Kaixo denai Alepotik!!!!!
Gaur argazki festa dakat zuei erakusteko! Argazki guztiak Palmyran ateratakoak dira. Bertan ezagutu nuen Holandar batek atera zizkidan eta gaur jaso ditut emailez. Bera Amsterdam eta Damasco artean ibiltzen da lan kontuengatik. Palmyran arrapatu nuen egun bateko oportxoak egiten. Empresak ordaintzen zion hotela eta 5 izarreko palazioan zegoen. Gogoratzen bazarete ni teilatuan 2 euron truke. Baina alare earki konpaginatu genun ta atxaldia elkarrekin pasa genuen. Dirk izena du. THANKS DIRK!!! THANK YOU FOR THE PHOTOS!!!!
Palmyra desertuan dago baina oasis txiki baten alboan kokatua dago. Argazki honetan ur sulfurikoz beteriko pistina. Oso terapeutikoa omen da. Pistina beltza zegoen eta ni begira geratu nintzen, bera bainatzera hurrengo goizean etorriko zela esan zuen. Beste momentu magiko bat tearen inguruan. Pistinaren jabeak gonbidatu zigun. Ondoren eguzkia nola sartzen zen ikusi ta tabernara nargilea erretzera. Argazkian ikusten diren 2 umetxoak ordu erdi ibili ziren gure ondotik pasatzen. Beti hitz potoloren bat bota ta korrika alde egiten zuen. Bi neska ederrekin ligatzen ari balira bezela ematen zuen. Kriston parrak bota genituen beraien kontura.
Beno ta gaur egunera itzuliaz. Amman-etik Damascora itzuli ginen Nora ta biok. Norak arazoak eduki zituen Sirian sartzeko visadorik ez zeukalako baina kasualidadez mugan espainol talde bat topatu genuen ta beraien bitartez lortu zuen. Damaskon 2 egun pasa ditugu Noraren lagunekin. Usteut ez dizuedala kontatu zergatik dabilen Nora hemendik. Bere lagun batek Beirut-en arabea ikasten du (Kaixo Maite!!) eta bera bixitatzera etorri da. Kasualidadez enteratu zen Jordanian nengoela. Beraz Damaskon elkartu ginen Maite eta bere pisukideekin. Bertan egun pare bat kuadrila giroan pasa eta beraiek libanora eta gu Alepora. Atzo iritxi ginen hona.
Ta notizi preliminaren ondoren...... TITULARRAK:
IRANEKO VISADUA EZ DIATE ONARTU!!!!! Atzo goizean joan nintzen enbajadara (juxtu 15 egun). Pentsatzen nuen ez zela oraindik erantzunik egongo baina bazpare. Iritxi ta "your visa is rejected" (zure bisadua retxazatua izan da). Toma toma toma!!! Gabonak ez Iranen ezta Jordanian!!! Ta oain hemen nabil buruai bueltaka. Bihar Nora Beirutea itzultzen da eta berriz bakarrik gelditzen naz. Oaingoz Turkiara itzuliko naiz ta Kurdistan ikusten bukatuko dut. Ondoren Ankarako egazkin oferta guztiak analizatu behar ditut. Asike ez dakit hemendik astebetea non eongo naizen. Beraz gabonak? AUSKALO!!! Zeozer erabakitzen dudanean idatziko. Turkiako visadua abenduaren hasieran bukatzen zait hasike badaukat denbora pentsatzeko. Gainera Antalyan ezagutu nuen Kurdistango idazle-periodistak bere etxea eskeini dit Ankarara joaten banaiz. Allak edo destinuak erabaki dezala nire hurrengo herrialdea!!!
Mxk denai ta besarkada fuerte bat Beiruteko pisura!!!
PD: Andrea: Preokupatua neon ez zenulako ezer idatzi azken aldian. Ta juxtu lengun idatzi zenunin ne sustua egiya bihurtu zen. Espero ongi eongo zeala! Basamortuko eguzkiaren izpi batzuk bidaltzen dizkizut bero-beroak. Petxuan jarri ta asma sendatuko dizute! Besarka fuerte bat!!!!
PD: Familia: Zuen emaila jaso nun baina ez dut ezer ulertzen jartzen duzuten data ta numeruataz. Zuek lasai, oaingoz visa ez dit inortxok ikutu. Nik bakarrik. Ez dut uste arazoik eongo denik. Ea denbora pixkat hartzen dudan eta laburpen txukun bat bidaltzen dizuedan. Eskerrik asko denagatik!!! Mxk
Gaur argazki festa dakat zuei erakusteko! Argazki guztiak Palmyran ateratakoak dira. Bertan ezagutu nuen Holandar batek atera zizkidan eta gaur jaso ditut emailez. Bera Amsterdam eta Damasco artean ibiltzen da lan kontuengatik. Palmyran arrapatu nuen egun bateko oportxoak egiten. Empresak ordaintzen zion hotela eta 5 izarreko palazioan zegoen. Gogoratzen bazarete ni teilatuan 2 euron truke. Baina alare earki konpaginatu genun ta atxaldia elkarrekin pasa genuen. Dirk izena du. THANKS DIRK!!! THANK YOU FOR THE PHOTOS!!!!
Palmyra desertuan dago baina oasis txiki baten alboan kokatua dago. Argazki honetan ur sulfurikoz beteriko pistina. Oso terapeutikoa omen da. Pistina beltza zegoen eta ni begira geratu nintzen, bera bainatzera hurrengo goizean etorriko zela esan zuen. Beste momentu magiko bat tearen inguruan. Pistinaren jabeak gonbidatu zigun. Ondoren eguzkia nola sartzen zen ikusi ta tabernara nargilea erretzera. Argazkian ikusten diren 2 umetxoak ordu erdi ibili ziren gure ondotik pasatzen. Beti hitz potoloren bat bota ta korrika alde egiten zuen. Bi neska ederrekin ligatzen ari balira bezela ematen zuen. Kriston parrak bota genituen beraien kontura.Beno ta gaur egunera itzuliaz. Amman-etik Damascora itzuli ginen Nora ta biok. Norak arazoak eduki zituen Sirian sartzeko visadorik ez zeukalako baina kasualidadez mugan espainol talde bat topatu genuen ta beraien bitartez lortu zuen. Damaskon 2 egun pasa ditugu Noraren lagunekin. Usteut ez dizuedala kontatu zergatik dabilen Nora hemendik. Bere lagun batek Beirut-en arabea ikasten du (Kaixo Maite!!) eta bera bixitatzera etorri da. Kasualidadez enteratu zen Jordanian nengoela. Beraz Damaskon elkartu ginen Maite eta bere pisukideekin. Bertan egun pare bat kuadrila giroan pasa eta beraiek libanora eta gu Alepora. Atzo iritxi ginen hona.
Ta notizi preliminaren ondoren...... TITULARRAK:
IRANEKO VISADUA EZ DIATE ONARTU!!!!! Atzo goizean joan nintzen enbajadara (juxtu 15 egun). Pentsatzen nuen ez zela oraindik erantzunik egongo baina bazpare. Iritxi ta "your visa is rejected" (zure bisadua retxazatua izan da). Toma toma toma!!! Gabonak ez Iranen ezta Jordanian!!! Ta oain hemen nabil buruai bueltaka. Bihar Nora Beirutea itzultzen da eta berriz bakarrik gelditzen naz. Oaingoz Turkiara itzuliko naiz ta Kurdistan ikusten bukatuko dut. Ondoren Ankarako egazkin oferta guztiak analizatu behar ditut. Asike ez dakit hemendik astebetea non eongo naizen. Beraz gabonak? AUSKALO!!! Zeozer erabakitzen dudanean idatziko. Turkiako visadua abenduaren hasieran bukatzen zait hasike badaukat denbora pentsatzeko. Gainera Antalyan ezagutu nuen Kurdistango idazle-periodistak bere etxea eskeini dit Ankarara joaten banaiz. Allak edo destinuak erabaki dezala nire hurrengo herrialdea!!!
Mxk denai ta besarkada fuerte bat Beiruteko pisura!!!
PD: Andrea: Preokupatua neon ez zenulako ezer idatzi azken aldian. Ta juxtu lengun idatzi zenunin ne sustua egiya bihurtu zen. Espero ongi eongo zeala! Basamortuko eguzkiaren izpi batzuk bidaltzen dizkizut bero-beroak. Petxuan jarri ta asma sendatuko dizute! Besarka fuerte bat!!!!PD: Familia: Zuen emaila jaso nun baina ez dut ezer ulertzen jartzen duzuten data ta numeruataz. Zuek lasai, oaingoz visa ez dit inortxok ikutu. Nik bakarrik. Ez dut uste arazoik eongo denik. Ea denbora pixkat hartzen dudan eta laburpen txukun bat bidaltzen dizuedan. Eskerrik asko denagatik!!! Mxk
2009(e)ko urriaren 23(a), ostirala
Petra ta lenengo argazkia!!
Kaixoooooo ........... (hemen zure izena jarri)!!!!Ikusi zuten bezela lenengo argazkia azkenin jasout. Jende pilak biali ber omen zian argazkia biaje hontan baina dirudienez denai etxea ahaztu zaie etxea itzultzekun. Argazkiaren ezkerrean dagoen mutilak biali dit hau. Damaskon atera genuen duela 2 aste, hoteleko komunean. Frantsesa da eta Laurent izena du, eskubian dagoen neska Iraniar-alemana da. Hotelera bakarrik iritxi ginen hirurak eta elkarrekin igaro genituen 3 egun. Oso gustora!! Ahhh.. ta erdian dagoen tipo sexya ez dakit zein den. Argazkian se supone ni ateatzen nitzela baina photoshop-ekin aldatuko zun. ESKERRIK ASKO LAURENT!!! MERCI BEAUCOUP!! Damaskotik Palmyrara jun nintzenean separatu ginen. Laurent Beirut-ea joan zen eta neska Damascon geratu da etxea bilatzen. Arabea ikastera joan da (aviso: Iranen ez da arabea hitz egiten. Persa hitz egiten da eta ez du zerikusirik). Arabea ikasi ondoren lanean hasiko da Nazio Batuetan. Lehenago urte batzuk gurutze gorrian igaro zituen mundu guztitik zehar. Informazio asko eman zidan Irani buruz. Bere lagunen telefonoak eta bere gurasoen helbidea eta telefonoa. Bere aitarekin hitz egingo zuela eta arazo gabe beraien etxera joateko. (Enaut eta bere zortea munduan zehar bidaiatzen)
Unai: Ez dakit ze biali ber diaken emailea baina asko okupatzen badik ez dik utziko. Oso kapazidade gutxi daka. Argazkiak ez dia sartzen. Saiatu yi hotmailekuakin: pirineoak@hotmail.com
Izeba: Ez noz bate ados turistak timatzeko diela. Batzuk atzeatuk badia ta ez bazaye inporta pos bale baina nik ikusi dudana beste gauza batzuk dia. Gezurtak a tuti plen. Ta bidaiari bezela ezin ditut onartu. Turistak ordaintzia prezio altuk normala iruitzeit baina ez donin besteik. Merkea eskaintzen badu, merkea eskaintzia ta lixto. Jendia horregatik dijua hotel horta. Bueno... ez dut geyegi luzatu nahi hotelan kontuakin. Erabakia hartua do ta ez naz bate damutzen. Ez nun ongi lo egiten (gauetan buruai bueltaka, kargo de konzienzia), psikologikoki tipuan onduan eotiak geyegi exijitzen zian.
Bueno has gaitezen azken kronikakin. 2 egun petran igaro ditugu (Nora, Luis (puerto rico) eta ni). Luis hotelean ezagutu genuen. Munduai buelta ematen ari da 4 hilabetean (abioiz). Oso jatorra. Pentsatzeut be argazkik iritxiko diela noizbait, asike ikusiko zute "en persona". Ostegunin busa hartu ta 3 ordutan Petra iritxi ginen. Hotela bilatu (teilatuan lotan berriro), motxilak utzi ta petraren edertasunaz eta handitasunaz gozatzera. Petrak 40km ditu, dena desertua. Ekialde hurbileko lekurik bixitatuena da, asike imajinatu zenbat turista zeuden. Nazkarriya!!! Dena libre dago eremuaren barruan ta nahi duzun ordenean ikusi dezakezu. Lehenengo egunean ia den-dena pateatu genuen (a ze paliza!!!). Hasierako monumento (Tesoroa deitzen zaiona) ikusgarriena ikusi ta goiko partera igotzea erabaki genuen. 700 eskailera. Bidean beduinoekin tea hartzen egon ginen indarrak hartzeko. Neska beduina batek postutxo bat zuen koilareak saltzeko eta berekin hizketan hasi ginen eta azkenean 3 te eta ordubeteko txarla euki genuen. Benetan zoragarria!!! Turista gehienak "beldurra" omen diote beduinoei eta ez dira gelditzen ezertarako. Asko eskertzen dute norbaitek kaso egiten dienean. Tontorrera iritxi ginean deskansatzeko hamaiketakoa ta paraje zoragarria jan genituen. Ondoren beste aldetik jeitxi ta monasteriora igo ginen, 800 eskailera. Bertatik ilunabarra ikusi genuen. Seitun iluntzen hasi zuen eta alde egin genuen. Bidean segurata batek gelditu zigun eta ezin omen genuen bertan egon. Guk ez genuen inon ordutegia ikusi ta ni puta idea. Sarreran ATZEAN letra txikiz jartzen du eguzkia sartu aurretik atera behar omen da. Gauez kriston dotore jartzen dute ibilbidea, dena kandelaz argiztatua (Petra Night ikuskizuna), ta sarrera ordaintzea nahi zuen. Guk ezetz ta 20 minutu eman zizkigun petratik ateratzeko. Erdi korrika sarrera joan ginen kandela tartean. Sarreran erdi hilak exerita egon ginen beste ordu bete segurata jator batekin tea hartzen. Seko maite mindua nago tearen inguruan sortzen diren elkarrizketetaz.
Gaur ez dut Petrako argazkirik jarriko. Gure argazkiak jasotzean horiek jarriko.
Gaur jubilatuen martxan ikusi dugu geratzen ziren azken monumentuak. Ezin genuen ezta eskailerak igo. Hiruak zonbien moduan deanbulatzen ibili gea. Atxalden autobusa ta Amman-ea berriz. Orain afaldu dugu ta tea hartzera joango gara Luis-etaz despediotzeko. Bihar Damaskoa (3. aldiz) joango gara Nora ta biok. Bertan Iraneko bisadu hartzen saiatuko naz. Espero dut lixto egotea.
Beno ba... mxk denai!!! ta beduino besarkada bat nomada baten partez!!!
Harpidetu honetara:
Mezuak (Atom)
